The Impartial Press

Το μεταναστευτικό βρίσκεται στο επίκεντρο των συνομιλιών που πραγματοποιούν με την πολιτική ηγεσία του Λιβάνου η πρόεδρος της Κομισιόν και ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και ο Νίκος Χριστοδουλίδης μετέβησαν το πρωί της Μεγάλης Πέμπτης στη Βηρυτό, όπου είναι προγραμαμτισμένες διευρυμένες συνομιλίες μεταξύ αντιπροσωπειών των τριών μερών.

Μιλώντας στο ΡΙΚ, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Κωνσταντίνος Λετυμπιώτης, ανέφερε ότι η πρόεδρος της Κομισιόν θα ανακοινώσει πακέτο οικονομικής στήριξης προς τον Λίβανο, με στόχο την ενίσχυση των υποδομών του Λιβάνου και την συγκράτηση των αυξημένων μεταναστευτικών ροών.

Ο Νίκος Χριστοδουλίδης συνοδεύεται από τους υπουργούς Εξωτερικών και Εσωτερικών, τον κυβερνητικό εκπρόσωπο και τον Διοικητή της ΚΥΠ.

Την περασμένη εβδομάδα, το Κοινοβούλιο ενέκρινε νομοθεσία που επιτρέπει απελάσεις στη Ρουάντα παρά την κριτική από οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων ότι το σχέδιο είναι απάνθρωπο και παράνομο.

Ο νόμος ήταν μια απάντηση σε απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου που εμπόδιζε τις πτήσεις επειδή οι αρχές δεν μπορούσαν να εγγυηθούν την ασφάλεια του μετανάστη μετά την απέλαση.

Μετά την υπογραφή μιας συνθήκης για τη βελτίωση της προστασίας, η Ρουάντα θεωρήθηκε ασφαλής χώρα.

Το ελικόπτερο της πυροσβεστικής υπηρεσίας κάνει ρίψεις νερού σε δασική περιοχή στο Κρύο Πηγάδι στα Βίλια της Δυτικής Αττικής.

Επί τόπου βρίσκονται και επίγειες δυνάμεις της πυροσβεστικής υπηρεσίας που επιχειρούν να θέσουν υπό έλεγχο την πυρκαγιά.

Δεν είναι μια ακόμη φωτιά σε δασική έκταση στην Ελλάδα, αλλά μια άσκηση του πυροσβεστικού σώματος που κατέγραψε το διεθνές πρακτορείο ειδήσεων Associated Press, με αφορμή την έναρξη της αντιπυρικής περιόδου.

Πορτοκαλί καπνός χρησιμοποιήθηκε ως προσομοίωση της πυρκαγιάς, έτσι ώστε να δημιουργηθούν όσο το δυνατόν πιο πραγματικές συνθήκες που θα βοηθήσουν στην προετοιμασία του πυροσβεστικού σώματος.

Ο σχεδιασμός δεν είναι μάταιος, εάν ληφθεί υπόψη πως ήδη από τον Μάρτιο στην Ελλάδα ξέσπασαν οι πρώτες δασικές πυρκαγιές που προκάλεσαν τη μεγάλη κινητοποίηση των αρχών.

Ο αντιπύραρχος Ιωάννης Κολοβός, διοικητής της 1ης Ειδικής Μονάδας Δασικών Επιχειρήσεων μιλά για επιμήκυνση της δύσκολης περιόδου με την εκδήλωση πυρκαγιών.

«Η αντιπυρική περίοδος έχει ξεκινήσει πρόωρα, έχει παραταθεί τα τελευταία πέντε χρόνια, ας πούμε. Και αυτό το τρέχον έτος, το έτος, 2024, η αντιπυρική περίοδος έχει ήδη ξεκινήσει, πρακτικά τον Μάρτιο”, υπογραμμίζει ο κ. Κολοβός.

Το νέο επιχειρησιακό δόγμα και το εξοπλιστικό πρόγραμμα «ΑΙΓΙΣ»

Το νέο επιχειρησιακό δόγμα αντιμετώπισης δασικών πυρκαγιών περιλαμβάνει την ταχύτερη απόκριση στο πεδίο, με περισσότερες δυνάμεις, την πρόληψη, την καλύτερη επιχειρησιακή οργάνωση και την άμεση κινητοποίηση των εναέριων μέσων.

Ο υπουργός Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας, Βασίλης Κικίλιας αναφέρεται στο στοίχημα της αντιμετώπισης των πυρκαγιών, αναγνωρίζοντας πως τα πρώτα σημάδια δείχνουν μια δύσκολη χρονιά.

«Φέτος θα αντιμετωπίσουμε μια πολύ δύσκολη αντιπυρική περίοδο. Οι συνθήκες είναι τέτοιες, η κλιματική κρίση είναι εδώ. Είχαμε έναν άνυδρο χειμώνα, υπάρχει ξηρασία. Το καταλαβαίνουμε αυτό γιατί και πέρυσι αντιμετωπίσαμε μια δύσκολη αντιπυρική περίοδο και προσπαθούμε να ετοιμαστούμε με το μέγιστο των δυνατοτήτων μας για να τα καταφέρουμε», σημειώνει.

Με την συνδρομή της Ευρωπαϊκής Ένωσης η Ελλάδα έχει ξεκινήσει το εξοπλιστικό πρόγραμμα πολιτικής προστασίας ΑΙΓΙΣ ύψους 2,1 δισ. ευρώ για την αναμόρφωση της επιχειρησιακής ικανότητας της χώρας να αντιμετωπίζει πυρκαγιές.

Έχουν παραγγελθεί νέα πυροσβεστικά αεροσκάφη και ελικόπτερα, drone, πυροσβεστικά οχήματα και ένα δίκτυο αισθητήρων με βάση την τεχνητή νοημοσύνη για την έγκαιρη ανίχνευση σημάτων καπνού και πλημμυρών.

Όμως οι παραλαβές του νέου εξοπλισμού θα αρχίσουν από το 2025.

Έτσι οι ελληνικές αρχές δίνουν ιδιαίτερη βαρύτητα στην εκπαίδευση των πυροσβεστών και στις νέες μεθόδους πυρόσβεσης, με έμφαση στην πρόληψη.

Στο επίπεδο της πρόληψης για πρώτη φορά στην ιστορία μπαίνουν μέσα στα δάση ο ΔΕΔΔΗΕ και ο ΑΔΜΗΕ για να δημιουργήσουν αντιπυρικές ζώνες, ενώ ζώνες θα γίνουν και περιμετρικά των στρατοπέδων σε ακτίνα 100 μέτρων.

Επιπλέον, το υπουργείο περιβάλλοντος και ενέργειας με τα δασαρχεία διανοίγουν αντιπυρικές ζώνες πολλών χιλιομέτρων μέσα στα δάση και πλέον υπάρχει υποχρέωση να καθαρίζουν όλοι οι πολίτες τα οικόπεδα τους σε περιαστικές, δασικές περιοχές, διαφορετικά θα τους επιβάλλονται πρόστιμα από τους δήμους.

«Η πρόληψη είναι πολύ βασική για εμάς και όλες αυτές οι νομοθετικές πρωτοβουλίες για να μπαίνουν (σ.σ.: οι αρμόδιες υπηρεσίες) μέσα στα δάση και η από κοινού προσπάθεια πιο γρήγορα στο πεδίο. Αυτό είναι που έχουμε να δώσουμε φέτος στη νέα προσπάθειά μας για την αντιπυρική περίοδο», τονίζει ο κ. Κικίλιας.

Η νέα προσέγγιση κατάσβεσης μιας πυρκαγιάς

Ταυτόχρονα οι πυροσβέστες εκπαιδεύονταν διαρκώς όλο το προηγούμενο διάστημα.

Η Ελλάδα υιοθετεί τακτικές από τις Ηνωμένες Πολιτείες για να προσπαθήσει να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις δασικές πυρκαγιές.

Το νερό δεν αποτελεί πλέον το μοναδικό μέσο ανάσχεσης της φωτιάς, ειδικά στα πρώτα στάδιά της.

«Μπορούμε να τοποθετηθούμε σε πιο στρατηγικά σημεία και να κάνουμε κατάσβεση πυρκαγιάς με διάφορες μεθόδους, άνοιγμα ζωνών και κατάκαυσης και μέθοδο αντιπυρ, το οποίο είναι πιο εξειδικευμένη μέθοδος για να μπορείς να αντιμετωπίζεις τις πυρκαγιές», εξηγεί ο πυροσβέστης, Δημήτρης Πρίφτης.

Πλέον χρησιμοποιούνται αλυσοπρίονα, εξειδικευμένες τσουγκράνες, μετεωρολογικά όργανα, ακόμη και tablets.

Οι ίδιοι οι πυροσβέστες αναγνωρίζουν την ανάγκη να υπάρχει πιο επιστημονική προσέγγιση για τις πυρκαγιές.

«Οι υψηλές θερμοκρασίες φέρνουν προβλήματα και το νερό παύει να είναι το βασικό μας όπλο. Βασικό μας όπλο είναι τα εργαλεία μας, η εκπαίδευση η καθημερινή που κάνουμε και φυσικά η χειρονακτική εργασία και η προσέγγιση της πυρκαγιάς με μεγαλύτερη επιστημονική μέθοδο, μετρώντας τις υγρασίες, τον άνεμο, την εδαφολογία και γίνεται δηλαδή πιο μελετημένη η προσέγγιση της πυρκαγιάς», υπογραμμίζει ο κ. Πρίφτης.

Διαρκής εκπαίδευση

Καθ’ όλη τη διάρκεια του Απριλίου, οι πυροσβέστες ενέτειναν τις ασκήσεις τους και την εκπαίδευση τους χρησιμοποιώντας νέες εγκαταστάσεις.

Μια από αυτές είναι το Fire Dragon, ένα ρυμουλκούμενο αξίας 1,2 εκατομμυρίων ευρώ που χρησιμοποιείται για την προσομοίωση του εσωτερικού ενός φλεγόμενου κτιρίου.

Τα πυροσβεστικά πληρώματα με βαρύ προστατευτικό εξοπλισμό και δεξαμενές οξυγόνου το χρησιμοποιούν για να εξασκηθούν σε τεχνικές διάσωσης.

Οι πυροσβέστες σέρνονται μέσα σε ένα λαβύρινθο, μέσα στο σκοτάδι, για να εξασκηθούν στην εργασία σε περιορισμένους χώρους.

Οι συμμετέχοντες με πλήρη εξάρτηση γυμνάζονται πρώτα σε διαδρόμους αναρρίχησης και άλλα μηχανήματα γυμναστηρίου και στη συνέχεια σέρνονται μέσα στο λαβύρινθο, καθώς προστίθενται καπνός και δυνατοί θόρυβοι για να αποπροσανατολιστούν.

«Ο πυροσβεστικός λαβύρινθος βοηθάει τους πυροσβέστες σε σκοτεινό περιβάλλον, σε άγνωστο περιβάλλον, παρουσία πυρκαγιάς, να μπουν στο χώρο, να ερευνήσουν, πιθανόν να κάνουν διάσωση και να βρουν τον τρόπο να βγουν από τον χώρο», εξηγεί ο διοικητής του κέντρου εκπαίδευσης, Βρασίδας Γραφάκος.

Αυτή η εκπαίδευση μπορεί να βοηθήσει στη διάσωση ανθρώπων που εγκλωβίζονται σε σπίτια, τα οποία έχουν τυλιχθεί στις φλόγες.

Βαρύ το τίμημα των πυρκαγιών

Το Associated Press συνάντησε την συνταξιούχο Χρυσούλα Ρενιέρη. Έχασε το σπίτι της πέρσι κατά τη μεγάλη φωτιά στο Λουτράκι.

Επισκέφθηκαν το κατεστραμμένο της σπίτι. Καθώς περπατούσε μέσα στα μαυρισμένα δωμάτια, η κυρία Ρενιέρη περιέγραψε πως η οικογένειά της ένιωθε αβοήθητη καθώς η πυρκαγιά πλησίαζε.

«Δεν κάνανε τίποτα, τίποτα. Μας αφήσανε και καήκαμε», λέει χαρακτηριστικά.

Η Ελλάδα θρηνεί μεγάλο αριθμό θυμάτων από πυρκαγιές. Οι καταστροφές είναι πολύ μεγάλες. Πέρυσι στον Έβρο σημειώθηκε η μεγαλύτερη πυρκαγιά στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του Εθνικού Παρατηρητηρίου Δασικών Πυρκαγιών έως τον Σεπτέμβριο του 2023 η καμένη έκταση ανήλθε σε ένα εκατομμύριο επτακόσιες χιλιάδες στρέμματα.

Το στοίχημα λοιπόν παραμένει μεγάλο.

ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΗ ΒΕΝΕΤΙΑ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

Είναι με διαφορά το εθνικό περίπτερο στη φετινή 60η Μπιενάλε της Βενετίας, που προσελκύει τους περισσότερους επισκέπτες, με ουρές να σχηματίζονται κάθε μέρα στα Giardini. **Η Αίγυπτος και πιο συγκεκριμένα ο Wael Shawky (Ουαέλ Σόκι)**έχουν καταφέρει να γοητεύσουν τους πάντες με την εγκατάσταση «Drama 1882».

Το κεντρικό έργο στο περίπτερο είναι μια 45λεπτη ταινία σε οκτώ μέρη που ισορροπεί τέλεια μεταξύ μιούζικαλ και όπερας. Το θέμα της έχει να κάνει με την εθνικιστική επανάσταση του Αιγύπτιου συνταγματάρχη Ουράμπι μεταξύ 1879 και 1882, ενάντια στις ξένες αποικιοκρατικές δυνάμεις. Το καλοκαίρι του 1882, ένας καυγάς σε ένα καφενείο της Αλεξάνδρειας, οδηγεί σε γενικευμένη σύρραξη, με 300 νεκρούς και μια κατεστραμμένη πόλη. Η Βρετανία, λόγω των τεράστιων συμφερόντων της στη χώρα, επεμβαίνει, βομβαρδίζει την Αλεξάνδρεια και επιβάλλει την κυριαρχία της στην Αίγυπτο μέχρι το 1956.

Ο 53χρονος καλλιτέχνης, που κατάγεται από την Αλεξάνδρεια, δεν υπογράφει μόνο την ταινία. Σκηνοθέτησε και χορογράφησε όλη την πρωτότυπη θεατρική παράσταση, σε ένα ανοικτό θέατρο της Αλεξάνδρειας, συνθέτοντας παράλληλα και τις σαγηνευτικές αραβικές μελωδίες, που ακούμε. Οι πρωταγωνιστές των γεγονότων κινούνται σε αργή κίνηση, σαν μαριονέτες και αφηγούνται τα γεγονότα σχολιάζοντας την ιστορία, τις σχέσεις εξουσίας, την έννοια της κατοχής και της αποικιοκρατίας, την ανάγκη αλλαγής στον κόσμο. Συναντήσαμε τον καλλιτέχνη, έξω από το περίπτερο της Αιγύπτου:

«Η πηγή έμπνευσης γι’ αυτή την εγκατάσταση είναι ουσιαστικά η ιστορία. Για μένα η ιστορία είναι εξαιρετικά σημαντική. Μου αρέσει να δουλεύω με την ιστορία, βλέποντάς της ως ανθρώπινο κατασκεύασμα και όχι ως μια σειρά γεγονότων. Προσπάθησα επίσης να μην είμαι ένας καλλιτέχνης ο οποίος αντιδρά σε ο,τι συμβαίνει σήμερα. Προτιμώ να ανατρέχω στην ιστορία και προσπαθώ να «μεταφράσω», τι συνέβη πριν από 1.000 χρόνια ή πριν από 200 χρόνια. Μέσα από αυτό το είδος της μετάφρασης, είμαστε σε θέση να αναλύσουμε την τρέχουσα κατάστασή μας».

Για περισσότερες από τρεις δεκαετίες, ο Αιγύπτιος καλλιτέχνης επαναπροσδιορίζει τα όρια μεταξύ κινηματογράφου, γλυπτικής, performance και εγκαταστάσεων, μέσα από έργα που εστιάζουν στον πολιτισμό και στην ιστορία του αραβικού κόσμου, αναμιγνύοντας ευφυώς αλήθεια και μυθοπλασία. Μέσα από περίτεχνες ανασυνθέσεις ιστορικών γεγονότων, ο Σόκι επαναξιολογεί και θέτει ερωτήματα σχετικά με την αλήθεια, τις κυρίαρχες αφηγήσεις, την ιστορία και τον αντίκτυπό της στους ανθρώπους. Χαρτογραφεί τις κοινωνικοπολιτικές δυνάμεις της εποχής, αποκαλύπτει τις επιθυμίες και τους στόχους τους:

«Αυτή η ταινία είναι ένα μιούζικαλ. Είναι γεμάτο ποίηση αλλά ταυτόχρονα και γεμάτο τραύματα. Έχει επίσης να κάνει με την ιεραρχία, με την αποξένωση της ανώτερης τάξης της κοινωνίας από την αγροτική τάξη, που ζούσε στην Αίγυπτο, εκείνη την περίοδο. Για να μπορέσω να κάνω αυτού του είδους την ανάλυση, επειδή θεωρώ πάντα τον εαυτό μου ως μεταφραστή των ζητημάτων, για να μπορέσω να μεταφράσω όλα αυτά τα διαφορετικά ζητήματα σε μια νέα φόρμα, σε μια αναγνωρίσιμη μορφή, πρέπει να δημιουργήσω μια νέα γλώσσα, που θα είναι οικεία στον θεατή, ώστε να μπορέσει να κατανοήσει αυτό που παρουσιάζω. Γι’ αυτό το ζήτημα είναι λοιπόν η δημιουργία μιας γλώσσας».

Το περίπτερο περιλαμβάνει πέρα από την ταινία και αντικείμενα όπως γλυπτά, σχέδια, ζωγραφικά έργα βιτρίνες, καθώς και ένα χάρτη του Καΐρου από γυαλί Μουράνο. Όλα λειτουργούν συμβολικά και σε άμεση σχέση με την ταινία. Ο καλλιτέχνης δεν έχει πάψει να πειραματίζεται με τα εκφραστικά του μέσα, καθώς πιστεύει ότι το καθένα προσφέρει μια διαφορετική οπτική γωνία, έναν άλλο τρόπο προσέγγισης του θέματος με το οποίο καταπιάνεται κάθε φορά:

«Χρησιμοποιώ πάρα πολλά μέσα. Και προσπαθώ όσο μπορώ, να μην μοιάζω με καλλιτέχνη στη δική μου δουλειά. Γιατί το θεωρώ πραγματικά πρόβλημα, όταν η τέχνη έχει μια συγκεκριμένη εικόνα, όταν μοιάζει ότι είναι τέχνη. Αυτό προσπαθώ να αποφύγω. Μερικές φορές προσπαθώ να χρησιμοποιήσω εκφραστικά μέσα που είναι πιο επικίνδυνα και κομβικά, όπως για παράδειγμα ο κινηματογράφος, γιατί τότε υπάρχει ανταγωνισμός για παράδειγμα με τις μεγάλες κινηματογραφικές παραγωγές. Γι’ αυτό υπάρχουν πάντα προκλήσεις, για το πώς θα χρησιμοποιήσεις το θέατρο με τις ταινίες, τη γλυπτική και με τα σχέδια. Αυτός είναι ο τρόπος, κατά τη γνώμη μου, που το κάθε μέσο έχει τη δική πρόσβαση στο θέμα και έχει παράλληλα και τους δικούς του περιορισμούς. Είναι σημαντικό να μπορούμε να δούμε το συγκεκριμένο θέμα από πολλές διαφορετικές οπτικές γωνίες. Δεν μπορείς να εξαρτάσαι μόνο από το φιλμ. Μερικές φορές χρειάζεται να εξαρτάσαι από αυτό. Μερικές φορές όμως, πρέπει να αισθάνεσαι τη λάσπη που υπάρχει στο γλυπτό, στο κέντρο του περίπτερου. Και χρειάζεται να δεις τα σχέδια. Αλλά όπως είπα, το κάθε μέσο προσφέρει πρόσβαση σε μια διαφορετική πλευρά του ίδιου θέματος».

Το έργο του Ουαέλ Σόκι είναι μια πολυεπίπεδη κριτική για την αποικιοκρατία και τη σύγχρονη κοινωνία, γεμάτη χιούμορ και επίκαιρα μηνύματα. Η πολυετής κατοχή της Αιγύπτου από τους Βρετανούς συνδέεται άμεσα με τη σημερινή τραγική κατάσταση που επικρατεί στην περιοχή και την ανάγκη για δικαιοσύνη και αλλαγή. Συνδέεται επίσης εύστοχα με το κεντρικό θέμα της φετινής εικαστικής διοργάνωσης, που είναι «Ξένοι Παντού»:

«Ο πυρήνας αυτής της ταινίας είναι η δικαιοσύνη. Αυτό που βλέπουμε σε αυτή την ιστορία είναι ότι ο πληθυσμός ζητούσε δικαιοσύνη. Αλλά η εξουσία ελέγχει τα πάντα. Οι ισχυρές χώρες ελέγχουν τις φτωχές χώρες. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Δυστυχώς, δεν βλέπουμε να μπορεί κάποιος να αμφισβητήσει τις ισχυρές χώρες. Δεν υπάρχει κάποιο τέτοιο γεγονός στην ιστορία. Δεν συνέβη ιστορικά, όταν τόσοι πολλοί άνθρωποι σκοτώθηκαν για παράδειγμα στο Αφγανιστάν ή στο Ιράκ. Δεν συμβαίνει. Αυτό που βλέπουμε σήμερα, δεν είναι κάτι που θα διαρκέσει, γιατί πιστεύω ότι η ανθρωπότητα μαθαίνει από όσα γίνονται. Βλέποντας όμως την ιστορία μας μέσα από την τέχνη, είναι νομίζω κάτι πολύ σημαντικό. Για μένα όμως, αυτό δεν μπορεί να συμβεί μέσα από τη φόρμα του ντοκιμαντέρ. Νομίζω ότι μπορεί να γίνει καλύτερα, όπως ήδη είπα, μεταφράζοντας την υπάρχουσα ιστορική μορφή, σε μια νέα αναγνωρίσιμη μορφή. Κάνοντας αυτή τη μετατόπιση, θα μπορέσουμε να κάνουμε την ανάλυση και την αυτοκριτική μας».

Παράλληλα με το Αιγυπτιακό Περίπτερο, ο καλλιτέχνης παρουσιάζει στην πόλη και την έκθεση «Είμαι Ύμνοι των Νέων Ναών» στο Παλάτσο Γκριμάνι, μέχρι τέλη Ιουλίου. Η φετινή 60η Μπιενάλε της Βενετίας διαρκεί μέχρι τις 24 Νοεμβρίου.