Τα τελευταία νέα από την καρδιά της ΕΕ στην εκπομπή από τις Βρυξέλλες που παρουσιάζει ο Στέφαν Γκρόμπε.
Αυτή η εβδομάδα ήταν ένα τέλειο παράδειγμα για το πώς οι ενέργειες στον πόλεμο μπορούν να έχουν απρόβλεπτες συνέπειες.
Αφού η Ουκρανία έβγαλε εκτός λειτουργίας ένα τμήμα της γέφυρας του Κερτς που αποτελεί τη μοναδική σύνδεση μεταξύ της Κριμαίας και της ηπειρωτικής Ρωσίας, η Μόσχα αποσύρθηκε από την ετήσια συμφωνία για το σιτάρι.
Βάσει της συμφωνίας, που έγινε με τη μεσολάβηση των Ηνωμένων Εθνών και της Τουρκίας, η Ουκρανία είχε τη δυνατότητα να εξάγει σιτηρά με πλοία μέσω της Μαύρης Θάλασσας.
Ήταν μια μεγάλη ανακούφιση για τις αναπτυσσόμενες χώρες που είχαν πληγεί από την εκτίναξη των τιμών των τροφίμων.
Αλλά οι τελευταίες εξελίξεις θέτουν το πρόγραμμα σε οξύ κίνδυνο – με δυνητικά καταστροφικές συνέπειες για τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.
«Το γεγονός ότι για άλλη μια φορά τα ουκρανικά σιτηρά δεν μπορούν να βγουν από την Ουκρανία, σημαίνει ότι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι σε όλο τον κόσμο θα στερηθούν βασικά τρόφιμα. Νομίζω ότι αυτό χρήζει κάποιας δράσης σε επίπεδο Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών», τόνισε ο Ύπατος Εκπρόσωπος Ζοζέπ Μπορέλ. «Δεν μπορούμε να καθόμαστε και απλά να παραπονιόμαστε. Αυτό σημαίνει ότι χρησιμοποιούμε την πείνα ως όπλο», συμπλήρωσε.
Οι αγορές αντέδρασαν με ανασήκωμα των ώμων και οι τιμές του σιταριού μετακινήθηκαν ελάχιστα.
Η άρνηση του Κρεμλίνου να ανανεώσει τη συμφωνία για τα σιτηρά ήταν κάπως αναμενόμενη.
Και βοήθησε να ηρεμήσουν οι αγορές το γεγονός ότι η Τουρκία δήλωσε ότι θα εντείνει τις διπλωματικές προσπάθειες για την εξεύρεση λύσης.
Την ίδια στιγμή, η Ευρωπαϊκή Ένωση φιλοξενούσε μια περιοχή που είδε τις τιμές των τροφίμων να αυξάνονται απότομα ως αποτέλεσμα του πολέμου στην Ουκρανία: τη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική.
Στην πρώτη σύνοδο κορυφής των δύο ηπείρων μετά από οκτώ χρόνια, που πραγματοποιήθηκε αυτή την εβδομάδα στις Βρυξέλλες, και οι δύο πλευρές γιόρτασαν το γεγονός ως ένα είδος οικογενειακής επανένωσης μετά από μια μακρά περίοδο αποξένωσης – παρά τις πολυάριθμες πολιτικές διαφορές.
Αλλά ο συμβολισμός του να έχουν 60 χώρες να τρίβουν τους ώμους τους μεταξύ τους και να υπογραμμίζουν τις κοινές αξίες δεν ήταν μικρό κατόρθωμα.