Από πολύ παλιά, είχα μια ξεχωριστή αγάπη στο ποδήλατο. Σε αυτό ασφαλώς, θα συνέβαλε και το ότι δεν αντιμετώπιζα προβλήματα κατά τις μετακινήσεις μου στη Χώρα. Ο αριθμός των αυτοκινήτων που κυκλοφορούσαν στο νησί μας, πριν από πενήντα περίπου χρόνια, ήταν κατά πολύ μικρότερος του σημερινού, και οι κυκλοφοριακοί κίνδυνοι πολύ λιγότεροι. Παρ’ όλο που οι οδηγοί των αυτοκινήτων δεν μου έδιναν σχεδόν ποτέ προτεραιότητα, και τις περισσότερες φορές ενοχλούνταν όταν έπρεπε να περιμένουν, έστω και λίγα δευτερόλεπτα, για να περάσω.
Αργότερα, λόγω της παλιάς μου επαγγελματικής δραστηριότητας (ασυρματιστής του εμπορικού ναυτικού), επισκέφτηκα αρκετές πόλεις της βόρειας Ευρώπης. Έμεινα έκπληκτος με το μεγάλο αριθμό ποδηλάτων που κυκλοφορούσαν σε αυτές, με δεδομένο ότι, σε όλες αυτές τις πόλεις, οι μισές και πλέον μέρες του χρόνου είναι βροχερές. Όσοι έχουν επισκεφθεί κάποια ευρωπαϊκή πόλη, ξέρουν ότι πάρα πολλοί άνθρωποι κυκλοφορούν με τα ποδήλατά τους, ακόμα και κουστουμαρισμένοι, για να πάνε στη δουλειά τους. Το ποδήλατο έχει γίνει μια αγαπημένη μέθοδος μετακίνησης, ακριβώς επειδή οι χρήστες έχουν διαπιστώσει ότι είναι ο πιο βολικός και γρήγορος τρόπος. Εμείς, που έχουμε πολύ λιγότερες βροχερές μέρες, γιατί δεν μπορούμε να το βάλουμε στη ζωή μας;
Με τόσο έντονο το πρόβλημα κυκλοφορίας και στάθμευσης στην πόλη μας, λογάριαζα πως το ποδήλατο θα είχε ανεβεί και πάλι στην εκτίμηση των συμπολιτών μας. Θα μου πείτε ότι είναι λιγάκι ριψοκίνδυνο, αν όχι τρελό, να βγούμε σήμερα στους Ζακυνθινούς δρόμους εκτεθειμένοι σε ένα ποδήλατο, γνωρίζοντας τον τρόπο που οδηγούν οι συμπολίτες μας. Άλλες χώρες, εκτός από διαφορετική κουλτούρα οδήγησης, έχουν προβλέψει και χώρους πάνω στους οποίους μπορούν να κινηθούν τα ποδήλατα με ασφάλεια και χωρίς εμπόδια, όπως παρκαρισμένα αμάξια. Έχουν δηλαδή ποδηλατοδρόμους. Κάτι που εμείς δεν έχουμε, και ακόμα δεν ξέρουμε αν και πότε θα έχουμε.
Έχει αποδεχτεί πως οι υποδομές έχουν πάντα το ίδιο αποτέλεσμα: αν φτιάξεις περισσότερους δρόμους για αυτοκίνητα, θα γεμίσεις αυτοκίνητα. Αν φτιάξεις πεζόδρομους, θα γεμίσουν πεζούς κι αν φτιάξεις ποδηλατοδρόμους, θα γεμίσουν ποδήλατα! Στα Τρίκαλα, μια πόλη με μεγάλη ποδηλατική κουλτούρα, κυκλοφορούν πάνω από 30.000 ποδήλατα, δηλαδή 1 ποδήλατο ανά 2,5 κατοίκους. Ανάμεσά τους και ποδηλατικές ομάδες της Δημοτικής Αστυνομίας και της ΕΛ.ΑΣ. («Ομάδες Εμφανούς Αστυνόμευσης με ποδήλατα» που ιδρύθηκαν το 2015). Μέχρι τα τέλη του 2023, θα αποκτήσουν το μεγαλύτερο δίκτυο αστικού ποδηλατοδρόμου στην Ελλάδα, καθώς τα οκτώ (8) χλμ. των ποδηλατοδρόμων που διαθέτουν, θα αυξηθούν σε 19,5 χλμ. Η μικρή και ασήμαντη Κως, έχει ένα μεγάλο δίκτυο ποδηλατοδρόμων με χιλιάδες ποδήλατα να κυκλοφορούν. Στην -μια κουτσουλιά χώμα- Σύρο, στο παραλιακό μέτωπο του λιμανιού της Ερμούπολης, υπάρχει ποδηλατοδρόμος, με μήκος 1.008 μέτρα.
Πριν από 30 χρόνια, οι Δανοί έκαναν διαμαρτυρίες κατά του ποδηλάτου, προσπαθώντας να προστατεύσουν τη ζωή με το αυτοκίνητο. Γιατί δεν είχαν δει τη διαφορά. Την είδαν, όμως, κάποιοι πολιτικοί τους, που αδιαφόρησαν για το βραχυπρόθεσμο κόστος των διαμαρτυριών των πολιτών – γιατί οι άνθρωποι είναι παντού οι ίδιοι και δεν θέλουν τις αλλαγές. Με τον καιρό την αποδέχθηκαν, βλέποντας τη ζωή τους να βελτιώνεται. Στην Ελλάδα έχει συμβεί το αντίθετο. Μεγάλος αριθμός πολιτών έχει δει την ανάγκη και προσπαθεί, με δυσκολία και τακτικά με κίνδυνο της ζωής του, να εντάξει το ποδήλατο στην καθημερινότητά του, αλλά όχι ακόμη οι πολιτικοί.
Η δημοτική αρχή ας δει πώς αντιμετωπίζουν το θέμα άλλες κοινωνίες, με διαφορετικά αλλά και τόσο ίδια προβλήματα με τα δικά μας. Ας πιστέψει ότι ο πρωταρχικός λόγος που πρέπει το ποδήλατο να μπει στις ελληνικές πόλεις είναι η ποιότητα ζωής των πολιτών, η δημιουργία «ανθρώπινων» πόλεων, η βελτίωση της υγείας και η ανάπτυξη της οικονομίας. Οι ποδηλάτες πηγαίνουν όπου θέλουν, άκοπα και άφοβα. Και όταν δεν περνούν οι ποδηλάτες, οι πεζοί κάνουν τη βόλτα τους με την άνεσή τους.
Σήμερα, ανάπτυξη της μετακίνησης με ποδήλατο χωρίς υποδομές δεν γίνεται. Και υποδομές χωρίς τον περιορισμό των αυτοκινήτων, είναι ανέφικτο να υπάρξουν. Οι δρόμοι μας δεν χωράνε και Ι.Χ., και ποδήλατα, και πεζούς. Κάποιος πρέπει να περιοριστεί. Σίγουρα, ο σχεδιασμός ποδηλατοδρόμων θα ενοχλήσει πολλούς.
Θα κάνουμε πολύ καιρό ακόμα για να φτάσουμε στο σημείο να κυκλοφορούμε άνετα στην πόλη μας πάνω σε δύο τροχούς. Μήπως ήρθε η ώρα να δοκιμαστεί και στη Ζάκυνθο κάτι καινούργιο και ταυτόχρονα τόσο παλιό και αποδεδειγμένα επιτυχημένο στις περισσότερες πόλεις στον κόσμο; Μήπως ήρθε η ώρα να γίνει και η δική μας ζωή «ποδήλατο»;
Σπυρίδων Αν. Κλάδης
Πολίτης και ποδηλάτης
The post Σπύρος Κλάδης: Μήπως ήρθε η ώρα να γίνει και η δική μας ζωή «ποδήλατο»; appeared first on ZANTETIMES.GR.