Μονόδρομος η αλλαγή ρότας στο τουριστικό μοντέλο της Ζακύνθου
ΣΠΥΡΟΣ ΞΕΝΟΣ
Υποψήφιος βουλευτής Ζακύνθου με τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ
Σε ένα νησί προσανατολισμένο αμιγώς στον τομέα των υπηρεσιών, με τον αγροτικό χαρακτήρα του να συρρικνώνεται ολοένα και περισσότερο, δεν υπάρχουν πολλά για να πει κανείς. Ξέρουμε όλοι ότι, το τελευταίο διάστημα, το νησί μας ζει και αναπνέει στους ρυθμούς των μέτρων για το ανοιγοκλεινόμενο «Ναυάγιο», με διάφορους αρμόδιους να πετάνε την «καυτή πατάτα» των ευθυνών ο ένας στον άλλον και να διαγκωνίζονται ποιος θα πρωτοβρεί λύση.
Είναι, ωστόσο, κοινός τόπος: Η άναρχη και στρεβλή ανάπτυξη, η μονοκαλλιέργεια του τουρισμού είναι φυσικό κάποια στιγμή, όταν δεν πληρούνται όλες οι προϋποθέσεις, να προκαλούν τριγμούς σε μια οικονομία που «κρέμεται» από έναν και μόνο πλουτοπαραγωγικό πόρο.
Θα το επαναλάβω για νιοστή φορά: Το «Ναυάγιο» δεν είναι «ο ομφαλός της [ζακυνθινής] γης»! Όταν ο κόλπος του «Ναυαγίου» λεγόταν ακόμα κόλπος του «Σπυριλή» –προτού προσαράξει εκεί το λαθροτσιγαράδικο «Παναγιώτης»– από πάνω του, σε μια έκταση περίπου 2.500 στρεμμάτων, είχε, και έχει, μοναστήρια του 15ου αιώνα, ναούς, ερείπια παλαιών μονών, τον μεσαιωνικό πύργο του Αγίου Γεωργίου, τον ιερό ναό Σπηλιάς Αγίου Γερασίμου – ένα θαύμα της φύσης και του ανθρώπου.
Όλον αυτό τον πλούτο το κάναμε καρτ ποστάλ, τον συρρικνώσαμε σε έναν ορμίσκο που –έτυχε; πέτυχε;– κατέστη η χρυσοτόκος όρνιθα του νησιού. Έχουμε πάψει, δηλαδή, να εκτιμούμε όσο θα έπρεπε τη γη μας, τη θάλασσά μας, τις μνήμες και τον πολιτισμό μας.
Ανεξάρτητα, λοιπόν, από το αν είναι προσβάσιμο ή όχι το «Ναυάγιο», θα μπορούσαμε εδώ και πολλά χρόνια –και όχι τώρα που πλησιάζουμε σε αδιέξοδο– να έχουμε διαμορφώσει ένα θεματικό πάρκο, όπου οι άνθρωποι, σε συνδυασμό με τις παραλίες, θα μπορούσαν να επισκέπτονται μνημεία και πολιτιστικούς χώρους που είναι μοναδικά στη Λεκάνη της Μεσογείου.
Σήμερα, που κάνουν κουμάντο το real estate και το Airbnb και, «σαν έτοιμοι από καιρό», δημιουργούμε «ήπια ανάπτυξη» –τι να σημαίνει αυτό άραγε;– σε περιοχές Natura, ήρθε η στιγμή να αναρωτηθούμε τι μέλλει γενέσθαι στα επόμενα 30-40 χρόνια. Όταν θα φανούν νέοι προορισμοί, πιο επικερδείς, πιο ελκυστικοί από το νησί μας, που πια θα έχει εξαντλήσει τους φυσικούς του πόρους στον βωμό του μαζικού τουρισμού, όταν θα έχουμε μολύνει τον υδροφόρο ορίζοντα και τις θάλασσές μας, όταν θα έχουμε αλλοιώσει οικιστικά τον τόπο μας, τι θα μείνει; Τα κουφάρια με τις άθικτες κλίνες;
Ήρθε η ώρα για ριζικές αλλαγές!
The post Σπύρος Ξένος: Μονόδρομος η αλλαγή ρότας στο τουριστικό μοντέλο της Ζακύνθου appeared first on ZANTETIMES.GR.