Περί μιας ανεύθυνης και ύποπτης ιστορικής παραχάραξης
Παρακολουθώ με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις εξελίξεις στην Ζάκυνθο, αλλά και τα Επτάνησα γενικότερα, γύρω από της δηλώσεις των Δασαρχείων Λευκάδας και Ζακύνθου «δημόσιων δασικών εκτάσεων», σύμφωνα με τα οριζόμενα στο Άρθρο 152 του Ν. 4819/2021.
Δεν νομίζω ότι έχω κάτι περισσότερο να προσθέσω, πέραν των όσων ακούστηκαν από τον Πρόεδρο του Δικηγορικού Συλλόγου Ζακύνθου καθώς και από άλλους καταξιωμένους συμπατριώτες μας νομικούς και εκπροσώπους τοπικών φορέων.
Αυτό που απαιτείται άμεσα σε αυτήν τη φάση είναι η επιστροφή των δηλώσεων πίσω στα Δασαρχεία, η κατάργηση του Άρθρου 152 του Ν. 4819/2021 και μια ξεκάθαρη νομοθετική παρέμβαση- τροποποίηση, με βάση την οποία το Ελληνικό Δημόσιο θα συνεχίσει να αποδέχεται ότι: εκεί όπου δεν ισχύει το υπέρ του Δημοσίου τεκμήριο κυριότητας, σύμφωνα με το Άρθρο 62 του Ν. 998/1979, ΤΟ Ελληνικό Δημόσιο δεν προβάλλει κανέναν δικαίωμα κυριότητας επί των δασικών εκτάσεων.
Άλλωστε, για να θυμούνται οι παλιότεροι και να μαθαίνουν οι νέοι, το ζήτημα υφαρπαγής των δασικών εκτάσεων των Επτανήσων, δεν έρχεται για πρώτη φορά στην επιφάνεια. Βέβαια, το 1978, βουλευτές και εκπρόσωποι μας υπήρξαν προσωπικότητες όπως: ο Δημήτριος Σ. Καλούδης, ο Παναγής Κ. Γεράκης, ο Παναγιώτης Χ. Καββαδάς, ο Χαράλαμπος Ε. Μεσσάρης, ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΡΓΑΡΗΣ και ο Βασίλειος Κατσιβαρδάκος, και αυτοί έδωσαν τη δική τους απάντηση, σε όποιον τόλμησε να αμφισβητήσει και να παραχαράξει την ιστορία, τις μνήμες και τις παραδόσεις του επτανησιακού, και όχι μόνο, λαού.
Δεν θα περάσει….
Σπύρος Ξένος
The post Σπύρος Ξένος: Περί μιας ανεύθυνης και ύποπτης ιστορικής παραχάραξης appeared first on ZANTETIMES.GR.