Πολιτικό και δικαστικό θρίλερ… με ιστορία αιώνων που θυμίζει σενάριο ταινίας. Ετσι μπορεί να περιγράψει κάποιος τη διαβόητη επένδυση της εταιρείας Pimana, συμφερόντων του πρώην εμίρη του Κατάρ, κοντά στην ξακουστή παραλία Ναυάγιο της Ζακύνθου. Μια επένδυση που παρά τις τυμπανοκρουσίες από ελληνικά ΜΜΕ δεν θα έπρεπε να είχε γίνει ποτέ. Και αυτό επειδή βάσει βουλεύματος του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών που εκδόθηκε πριν από λίγες ημέρες αποδεικνύεται ότι η επίμαχη έκταση –στην οποία συμπεριλαμβάνεται και το νησί Αγιος Ιωάννης– δεν ήταν ποτέ στην κυριότητα του Γιώργου Χάρου, του φερόμενου σαν ιδιοκτήτη της. Στο βούλευμα αναλύεται πώς οι επίμαχοι τίτλοι ιδιοκτησίας που επικαλούνταν ο Γ. Χάρος –έφταναν μέχρι και την εποχή της Ενετικής Δημοκρατίας– ήταν ψευδείς, γεγονός που είχε αποτέλεσμα οι κύριοι ιδιοκτήτες της έκτασης, δηλαδή το ελληνικό δημόσιο και δύο παρακείμενες ιερές μονές, να χάσουν περίπου 17,2 εκατ. ευρώ.
Οπως αναλύεται σαφώς στο βούλευμα, η εκπρόσωπος της Pimana Τζουμάνα Μπεχάρα, ο Γ. Χάρος και η συμβολαιογράφος Νικολέττα Γυφτοπούλου που συνέταξε τις επίμαχες συμβολαιογραφικές πράξεις έδρασαν με δόλο. Οι επτά κατηγορούμενοι παραπέμπονται να δικαστούν είτε ως φυσικοί είτε ως ηθικοί αυτουργοί για πράξεις –λόγω του φερόμενου ύψους της οικονομικής ζημίας του δημοσίου οι κατηγορίες είναι κακουργηματικές– που αφορούν μεταξύ άλλων ψευδή βεβαίωση σε βάρος του δημοσίου κατ’ εξακολούθηση, ηθική αυτουργία από κοινού και απάτη από κοινού σε βάρος του δημοσίου. Η δικαστική εξέλιξη της υπόθεσης παρουσιάζει τρομερό ενδιαφέρον. Ως τότε όμως αντίστοιχο ενδιαφέρον παρουσιάζουν όσα περιγράφονται στο βούλευμα και τα οποία οδήγησαν στην περίφημη πώληση. Εχει ενδιαφέρον επειδή εκτός των άλλων σκιαγραφείται πώς γίνονται αρκετά συχνά οι… μεγάλες επενδύσεις στην Ελλάδα του σήμερα.
Στις 13 Νοεμβρίου 2014 η Ιερά Μητρόπολη Ζακύνθου και Στροφάδων και η Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου των Κρημνών –νομίμως εκπροσωπούμενες από τον μητροπολίτη Ζακύνθου– υπέβαλαν μέσω του δικηγόρου Διον. Γκούσκου μηνυτήρια αναφορά προς την εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, αφού η αγοραπωλησία εδαφικής έκτασης 14.387.000 τ.μ. περιλάμβανε περιουσία των δύο μονών. Στο βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών αναγράφεται ότι ο φερόμενος ιδιοκτήτης της περιοχής –και νυν κατηγορούμενος– Γ. Χάρος δεν είναι «κύριος της έκτασης αυτής».
Δικαστικό γαϊτανάκι
Σύμφωνα λοιπόν με όσα αναφέρονται στο βούλευμα 3189/2022 του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών, που το έχει ολόκληρο στη διάθεσή του το Documento, η Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών ερεύνησε ταχύτατα την υπόθεση και την αρχειοθέτησε έπειτα από δικογραφία που της είχε αποσταλεί από την Εισαγγελία Ζακύνθου, η οποία είχε παρέμβει αυτεπάγγελτα με αφορμή καταγγελίες για την απάτη από τον δικηγόρο Διονύση Γκούσκο.
Παράλληλα, στις 13 Νοεμβρίου 2014 η Ιερά Μητρόπολη Ζακύνθου και Στροφάδων και η Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου των Κρημνών –νομίμως εκπροσωπούμενες από τον μητροπολίτη Ζακύνθου– υπέβαλαν μέσω του δικηγόρου Διον. Γκούσκου μηνυτήρια αναφορά προς την εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Η επίμαχη αναφορά διαβιβάστηκε στην Εισαγγελία Οικονομικού Εγκλήματος (επικεφαλής τότε ήταν ο Παναγιώτης Αθανασίου) και έπειτα από πόρισμα του τότε αναπληρωτή εισαγγελέα Οικονομικού Εγκλήματος Γαληνού Μπρη, που σχηματίστηκε στις 27 Οκτωβρίου 2016, η συγκεκριμένη δικογραφία αρχειοθετήθηκε ως προς έναν ερευνώμενο και παραγγέλθηκε η ανάσυρση της πρώτης δικογραφίας από την Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών «λόγω νέων πραγματικών περιστατικών», καθώς και η άσκηση ποινικής δίωξης κατά των νυν επτά κατηγορούμενων για την υπόθεση προσώπων. Η κύρια ανάκριση διενεργήθηκε από ανακρίτρια κατά της διαφθοράς και μετά την ολοκλήρωσή της η δικογραφία εισήχθη κατόπιν σχετικής εισαγγελικής πρότασης του 2019 –σκανδαλωδώς απαλλακτική από την εισαγγελέα Καραμανώλη για όλους τους κατηγορούμενους, για όλες τις πράξεις– υπόψη του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθήνας.
Βάσει εμπεριστατωμένου βουλεύματος όμως του 2020 που συντάχθηκε από το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Αθήνας διατάχθηκε περαιτέρω ανάκριση. Οταν αυτή ολοκληρώθηκε η πολύπαθη δικογραφία διαβιβάστηκε εκ νέου στο Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Αθήνας, το οποίο δημοσίευσε στις 13 Σεπτεμβρίου 2022 το παραπεμπτικό βούλευμα.
«Πώληση χωρίς να είναι κύριος της έκτασης»
Η μηνυτήρια αναφορά του 2014 της Ιεράς Μητρόπολης Ζακύνθου και Στροφάδων και της Ιεράς Μονής Αγίου Γεωργίου των Κρημών υποβλήθηκε εξαιτίας του αγοραπωλητηρίου που συνέταξε η κατηγορούμενη συμβολαιογράφος Νικολέττα Γυφτοπούλου. Η επίμαχη αγοραπωλησία αφορούσε μεταβίβαση λόγω πώλησης εδαφικής έκτασης 14.387.000 τ.μ. στη δημοτική ενότητα του Νέου Δήμου Ζακύνθου. Η επίμαχη πώληση πραγματοποιήθηκε από τον κατηγορούμενο Γ. Χάρο προς την εταιρεία Pimana (Πιμάνα) Ανώνυμη Εταιρεία Ακινήτων, συμφερόντων της οικογένειας του πρώην εμίρη του Κατάρ Χαμάντ μπιν Χαλίφα αλ Θάνι.
Σύμφωνα με όσα αναφέρονται στο βούλευμα, ο Γ. Χάρος, που προέβη στην επίμαχη πώληση στις 17 Μαΐου 2014 προς την Τζουμάνα Μπεχάρα ως νόμιμη εκπρόσωπο, πρόεδρο και διευθύνουσα σύμβουλο της εταιρείας Pimana, «επικαλείτο κυριότητα της ως άνω εδαφικής έκτασης βάσει αμφισβητούμενων τίτλων κτήσης, των οποίων γινόταν αναφορά στο ως άνω συμβόλαιο». Εντούτοις, το έπραξε αυτό χωρίς «να είναι κύριος της έκτασης αυτής, η οποία στην πραγματικότητα ανήκε κατά ένα τμήμα της 3.400 τ.μ. στην Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου των Κρημνών, καθώς επίσης και κατ’ άλλα τμήματά της στο Δημόσιο, ότι περιλαμβάνει κτίσματα, μεταξύ των οποίων και κηρυγμένο μνημείο, ήτοι την παλαιά Μονή Αγίου Γεωργίου, ότι η φύση της έκτασης είναι κυρίως δασική και μάλιστα αναδασωτέα και ότι για την παράτυπη αυτή μεταβίβαση ευθύνονται με πράξεις και παραλείψεις τους δημόσιοι υπάλληλοι».
«Δεν περιγράφηκε αναλυτικά η κληρονομιά»
Στο συμβόλαιο που συνέταξαν οι δύο πλευρές η αντικειμενική αξία του ακινήτου υπολογίστηκε «στο ύψος των 17.221.991,256 ευρώ, ενώ το συνολικό συμφωνηθέν τίμημα των 9.000.000 ευρώ καταβλήθηκε από την αγοράστρια στον πωλητή σε πλήρη και ολοσχερή εξόφληση…». Περίπου δύο μήνες νωρίτερα η κατηγορούμενη συμβολαιογράφος Νικ. Γυφτοπούλου συνέταξε πράξη δήλωσης αποδοχής κληρονομιών (εξ ιδιογράφων διαθηκών), διά της οποίας ο κατηγορούμενος Γ. Χάρος «αποδέχθηκε εκ νέου ως εκ διαθήκης κληρονόμος της αποβιωσάσης, στις 9-5-1989, θείας του Σοφίας Αγγελακοπούλου-Φλαμπουριάρη, την επαχθείσα σε εκείνη κληρονομιά του πατρός της Ανδρέα Φλαμπουριάρη του Στυλιανού, ο οποίος απεβίωσε το 1961…».
Παράλληλα, ο Γ. Χάρος «αποδέχθηκε την επίδικη κτηματική έκταση 14.387,40 στρεμμάτων (όπως αυτή περιγράφεται στο από μηνός Μαρτίου έτους 2014 τοπογραφικό διάγραμμα του αγρονόμου τοπογράφου μηχανικού-7ου κατηγορούμενου Γεωργίου Βασιλάκη), πλην του μικρού νησιού (σ.σ.: Αγιος Ιωάννης), για το οποίο επιφυλάχθηκε να το αποδεχτεί στο μέλλον». Στη διαθήκη του Ανδρέα Φλαμπουριάρη που δημοσιεύτηκε το 1961 προέκυπτε ότι «κατέλιπε ως κληρονόμους του, εκτός άλλων, την κόρη του Σοφία και τη σύζυγό του Νικολέττα». Την κληρονομιά της θείας του Σοφίας ο Γ. Χάρος την αποδέχτηκε –δυνάμει ιδιόγραφης διαθήκης της θανούσας– το 1989. Στην επίμαχη κληρονομιά συμπεριλαμβανόταν μεταξύ άλλων ένα αγρόκτημα 79.000 τ.μ.
Οπως προαναφέρθηκε όμως, ο Γ. Χάρος μέσω της πράξης δήλωσης αποδοχής κληρονομιών του 2014 «αποδέχθηκε εκ νέου την κληρονομιά του Ανδρέα Φλαμπουριάρη, επειδή, ως αναφέρεται στην πράξη αυτή, δεν είχε περιγραφεί αναλυτικά η επαχθείσα κληρονομία στην προηγηθείσα υπ’ αριθ. 46.680/1961 πράξη του συμβολαιογράφου Αθηνών…».
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο https://www.documentonews.gr
The post DOCUMENTONEWS.GR: Ναυάγιο της Ζακύνθου | Πώς έστησαν την επένδυση-απάτη appeared first on ZANTETIMES.GR.