Μενεξεδες και ζουμπούλια/ και θαλασσινά πουλιά/άμα δείτε την καλή μου/χαιρετίσματα πολλά/Ύβαλα-ύβαλα ωωω !!!!/πάμε γιαλό,γιαλό……….
΄Ενας αιώνας από την καταστροφή της Ελληνικής Σμύρνης.
Ξεκινώντας να γράψω τις πρώτες λέξεις,για το χθεσινοβράδυνο δύωρο θεατρικής μέθεξης, μέσα στην καλοκαιρινή υποβλητική ατμόσφαιρα του κάστρου της Ζακύνθου,πρέπει να εξομολογηθώ ότι δεν το κάνω για να εκφράσω απλά την ευχαρίστηση και την συγκίνηση που αισθάνθηκα.
Πρωτοφανές!!! Νιώθω ότι έχω υποχρέωση να το διατυμπανίσω.
Η παράσταση, με θέμα τον Ελληνισμό της Σμύρνης και, γενικότερα της Μ. Ασίας μέχρι την καταστροφή του 1922, ήταν τηρουμένων των αναλογιών υπέροχη.
Έτσι κι’ αλλιώς το να καταπιάνεσαι με ένα τέτοιο θέμα είναι όχι μόνον καλλιτεχνικά επικίνδυνο. Διότι, έστω κι’ αν πέρασε ένας αιώνας από τότε που συνέβη, ακόμα προκαλεί έντονο συγκινησιακό ερεθισμό, μιας και το αίμα με το οποίο έχει γραφτεί είναι ακόμα νωπό.
Παρά ταύτα ,η ευαίσθητη και αντικειμενική πένα της Μαρίας-Λουϊζας Παπαδοπούλου και, η γόνιμη πνευματική συμβολή και των συνεργατών της, συνέθεσαν ένα γεμάτο συγκίνηση και ψυχική ένταση ,αλλά στοιχειοθετημένο με πραγματικά γεγονότα, θεατρικό κείμενο χωρίς υπερβολές.
Το σκηνοθέτησε η ίδια με σεβασμό, ευαισθησία αλλά και μαεστρία.
Προώθησε ευφυώς, την δραματική ανάπτυξη του έργου, συνδέοντας λειτουργικά τις διαδοχικές εικόνες της παράστασης με την χαμηλότονη, απέριττη και τελετουργική αφήγησή της.
Δίπλα της, επιμελέστατοι μαθητές ,άξιοι συναγωνιστές αλλά και θαυμάσιοι ηθοποιοί οι Στυλιανός Θεοδώρου-Γκλίναβος , Ελένη Μακρή, Οδύσσεια Μπουγά,Τάσος Ροδοβίτης και Μαρία Σαμαρά.
Τα πάντα, από την επιλογή του φυσικού χώρου στο κάστρο,τα σκηνικά ,τα κοστούμια,την μουσική,τα φώτα, μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια της παράστασης, λειτούργησαν υποβλητικά, ενεργοποιώντας μας εντονότατα συναισθηματικά.
Θα ομολογήσω ευθαρσώς πως χρειάστηκα χρόνο για να αποφορτηστώ από την παράσταση!!!.
Απολύτως φυσιολογικό το δυνατό και παρατεταμένο χειροκρότημα των θεατών μετά το τέλος της παράστασης, που παρακολουθήθηκε απ’ όλους του παρευρισκόμενους με θρησκευτική ευλάβια.
Κλείνοντας αυτό το σημείωμα ,είμαι υποχρεωμένος να ομολογήσω πως, η αποψινή παράσταση ήταν ,για όσους είχαμε την τύχη να την χαρούμε, μια θεατρική εμπειρία.
Σίγουρα θα αποτελεί, από τώρα και στο εξής, σταθμό στα θεατρικά δρώμενα της Ζακύνθου.
Μην το χάσετε.Τρείς παραστάσεις έμειναν ακόμα 17-18-19/9/2022. Έναρξη στις οκτώ το βράδυ.
Σπυρίδων Νικ. Ιατράς
Ζάκυνθος 17/9/2022
The post Σπυρίδων Ιατράς: Κριτική | Θεατρική παράσταση «Ίβαλα Ίβαλα, ω, πάμε γιαλό γιαλό» (Βίντεο) appeared first on ZANTETIMES.GR.