Καστρινός: Ναυαγοπάταρο

Ναυαγοπάταρο

Το διάσημο ναυάγιο, κύριοι.. επροήχθη,
με το πατάρι τση χαράς, που πρόσφατα αφίχθη.

Έγινε τοποθέτηση, και με μυαλό όπως πάντα,
για πάρτη μεσονύχτια.. για λιχνιστή Λαμπάντα.

Το στήσανε όπως φαίνεται, στη μέση.. πάνου κάτου,
και κειός που θα΄ναι απάνου του. να δείχνει τα δικά του.

Προσόντα διαγραφόμενα, μαγιό στρινγκιέ.. καπέλο,
μια αρμονία φυσική, με τον Παναγιωτέλο.

Αλλά κενή δεν άρεσε.. και σήκωσε λοφία,
δεν βγάζουνε μια άχαρη, άδεια φωτογραφία..

Δεν είχε απάνου νεαρό, εφτούνο το πατάρι,
με το σωσίβιο κρεμαστό, έτοιμος να σαλτάρει.

Θα΄φτιαχνε άλλο επίπεδο σας λέω.. μα τον Άγιο,
ετότες θα λεγότανε, πραγματικό ναυάγιο.

Όμως υπάρχει ζήτημα.. και φέρνει ανατριχίλα,
δεν δένουνε με τη σκουριά, και τα καινούργια τα ξύλα.

Αυτό σε κάνει ξέρετε.. για να στραφείς σε χάπια,
καλύτερα θα ήτανε, να σάρταινε απ΄τα σάπια.

Να σάρταινε απ το σκαρί, ο σώστης.. ο αφεντάκης,
και στη φανέλα να΄γραφε.. σούπερ Παναγιωτάκης.

Έγινε διασημότατο όμως.. μ΄αυτό το πράμα,
δείχνει κάποιων την έμπνευση, και του μυαλού το κράμα.

Πολλά τα χρόνια αδράνειας, πολλά και τα φεγγάρια,
και τώρα η ελπίδα μας, είναι στα απομεινάρια.

Εγώ όμως τον αγάπησα, εφτούνον τον πυργίσκο,
Ακάκιε.. ναυάγιο, με μακαρόνια μίσκο.

Έχει μια άλλη νοστιμιά, κι ότι ο Θεός μας φέρει,
ραγού με κρέας κόκκινο, και μπόλικο πιπέρι.

Εισαγωγής, με άρωμα.. εκεί έχει επιτυχία,
άμα και κόβει η κούτρα σου, τι θέλεις τα πτυχία;

Ρεντίκολο τον κάμανε.. βρίζει ο Παναγιωτέλος,
κι εγώ που πήρα έμπνευση, ζυγώνω προς το τέλος.

Θα μπόρεια κι άλλα να΄γραφα.. κι άλλα να στάζουν μέλια,
μα δεν μπορώ.. αφήστε με, με πιάνουνε τα γέλια.!!!