H πρόκριση της Ρεάλ Μαδρίτης απέναντι στην Μάντσεστερ Σίτι που ήταν με το ενάμισι πόδι στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ στο Παρίσι στο 90′ του επαναληπτικού ημιτελικού της Τετάρτης αναμφισβήτητα συγκαταλέγεται σε μια από τις πιο επικές ανατροπές στην ιστορία της διοργάνωσης.
Δεν είναι άλλωστε σύνηθες μια ομάδα να μπαίνει στην διαδικασία των καθυστερήσεων με την πλάτη στον τοίχο, αναζητώντας δυο μάλιστα τέρματα (έχανε 1-0 και είχε χάσει και 4-3 στο επίσης συγκλονιστικό πρώτο παιχνίδι της περασμένης εβδομάδας στην Αγγλία) και να τα καταφέρνει, παίρνοντας την πρόκριση.
Σε αρκετούς η επική αυτή ανατροπή θύμισε τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ το 1999 στην Βαρκελώνη, τότε που η «μισητή» συμπολίτισσα της Σίτι, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, είχε καταφέρει στις καθυστερήσεις να «κλέψει» το τρόπαιο από την Μπάγερν. Η διαφορά με το τωρινό «θαύμα» της Ρεάλ είναι ότι η Γιουνάιτεντ έμπαινε στις καθυστερήσεις αναζητώντας έστω ένα γκολ για να στειλει το ματς στην παράταση, έτερον εκάτερον αν πέτυχε δύο και πήρε στην κανονική διάρκεια το τρόπαιο. Φέτος η Ρεάλ χρειαζόταν δύο γκολ για να στείλει το ματς στην παράταση, τα κατάφερε, το έστειλε και πέντε λεπτά μετά πέτυχε και το τρίτο που της έδωσε την πρόκριση.
Ο τελικός του 1999 έτσι κι αλλιώς θα περνούσε στην ιστορία. Πρώτη φορά στα χρονικά έφταναν στο φινάλε της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης δύο ομάδες που δεν είχαν αναδειχθεί την προηγούμενη σεζόν πρωταθλήτριες στις χώρες τους (Καϊζερσλάουτερν και Άρσεναλ ήταν οι πρωταθλήτριες του 1998 σε Γερμανία και Αγγλία). Επίσης, τόσο η Μπάγερν όσο και η Γιουνάιτεντ πήγαιναν στον απόλυτο τελικό έχοντας ήδη κατακτήσει πρωτάθλημα και κύπελλο στις χώρες τους και επιδιώκοντας το λεγόμενο «τρεμπλ».
Η Μπάγερν έδειξε στην διάρκεια του τελικού να είναι το «αφεντικό» στο ματς. Προηγήθηκε μόλις στο 6ο λεπτό με απευθείας φάουλ του Μάριο Μπάσλερ, είχε ευκαιρίες να «καθαρίσει» το παιχνίδι, μεταξύ άλλων και δυο δοκάρια στο τελευταίο τέταρτο της αναμέτρησης. Μπήκαμε όμως στις καθυστερήσεις με το σκορ στο εύθραυστο 1-0. Ακριβώς 36 δευτερόλεπτα μετά την συμπλήρωση των 90 λεπτών και ενώ είχε βγει μπροστά και ο γκολκίπερ Σμάιχελ για το στημένο του Μπέκαμ, μετά από φάση διαρκείας ο Τέντι Σέριγχαμ ισοφάρισε. Και ενώ όλα έδειχναν ότι πάμε στην παράταση, στην αμέσως επόμενη φάση και πριν κοπάσουν οι πανηγυρισμοί των φίλων της Γιουνάιτεντ, πάλι από στημένο του Μπέκαμ, ήταν αυτή τη φορά ο Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ στο 92:17’’ που πέτυχε το πιο χαρακτηριστικό buzzer beater γκολ στην ιστορίας του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ομάδων Ευρώπης.
Έξι χρόνια μετά, στον τελικό της Κωνσταντινούπολης ανάμεσα στην Μίλαν και την Λίβερπουλ θα γραφόταν μια άλλη επική ανατροπή στην ιστορία του Τσάμπιονς Λιγκ. Για πολλούς θεωρείται η κορυφαια όλων των εποχών, με την διαφορά ότι δεν συνέβη στις καθυστερήσεις ώστε να προσδώσει ακόμα μεγαλύτερη δραματικότητα στις στιγμές. Στο ημίχρονο οι Ιταλοί ήταν μπροστά στο σκορ με 3-0, χάρη στο γκολ από τα αποδυτήρια του Μαλντίνι και τα δύο τέρματα του Ερνάν Κρέσπο. Στο δεύτερο ημίχρονο ωστόσο όλα θα γύριζαν τούμπα σε μόλις έξι λεπτά. Στο 54′ ο Στίβεν Τζέραρντ πετυχαίνει αυτό που μέχρι εκείνη την στιγμή φάνταζε ως «το γκολ της τιμής», στο 56′ ο Σμίτσερ μειώνει στο 3-2 και στο 60′ ο Τσάβι Αλόνσο ισοφαρίζει. Μέσα σε έξι λεπτά το 3-0 γίνεται 3-3, το σκορ δεν αλλάζει στην επόμενη μισή ώρα της κανονικής διάρκειας, ούτε στην επιπλέον μισή ώρα της παράτασης και τελικά η Λίβερπουλ αναδεικνύεται πρωταθλήτρια Ευρώπης στην διαδικασία της ρώσικης ρουλέτας των πέναλτι.
Πάντως, στην ιστορία του Τσάμπιονς Λιγκ υπάρχει και ανατροπή από 4-0 αλλά σε ολόκληρο 90λεπτο. Μια φορά έχει συμβεί αυτό και ήταν για την φάση των 16 της σεζόν 2016-2017. Οι Γάλλοι της Παρί Σεν Ζερμέν είχαν νικήσει με 4-0 στο Παρίσι την Μπαρτσελόνα και όλοι νόμιζαν ότι είχαν μετατρέψει σε τυπική διαδικασία την ρεβάνς στο «Καμπ Νου». Ωστόσο ο Μέσι και η παρέα του είχαν διαφορετική άποψη και παρόλο που δέχτηκαν και τέρμα, κατάφεραν να πετύχουν έξι και να ολοκληρώσουν έναν ιστορικό θρίαμβο με συνολικό σκορ 6-5 στα δυο παιχνίδια.
Τις επόμενες δυο χρονιές η Μπαρτσελόνα θα έπεφτε αυτή θύμα μεγάλης ανατροπής. Το 2018 είχε κερδίσει με 4-1 την Ρόμα και όλοι περίμεναν ότι δύσκολα θα μπορούσε να χάσει την πρόκριση στα ημιτελικά, ωστόσο οι Ιταλοί είχαν διαφορετική γνώμη. Νίκησαν με 3-0, με τον Κώστα Μανωλά να επιτυγχάνει στο 82′ το ένα από τα τέρματα που χάρισαν στους Ιταλούς μια πρόκριση, που θύμισε σε πολλούς και τον τρόπο με τον οποίο ο Παναθηναϊκός χάρη στα δυο γκολ του Αντώνη Αντωνιάδη και το τρίτο του Αριστείδη Καμάρα είχε ανατρέψει το 1971 το εις βάρος του 4-1 του Βελιγραδίου από τον ερυθρό Αστέρα και είχε προκριθεί στον τελικό του Γουέμπλεϊ.
Το 2019 για τα ημιτελικά της διοργάνωσης η Μπαρτσελόνα θα κέρδιζε με 3-0 εντός έδρας την Λίβερπουλ και σύσσωμος ο ευρωπαϊκός Τύπος θα θεωρούσε ότι είχε ήδη βρει κάτοχο το ένα εισιτήριο για τον τελικό του Μετροπολιτάνο της Μαδρίτης. Ωστόσο οι Κόκκινοι δεν είχαν πει την τελευταία τους κουβέντα, θα κέρδιζαν με 4-0 στο Άνφιλντ, θα έπαιρναν μια ακόμα ιστορική πρόκριση και με κεκτημένη ταχύτητα, θα επικρατούσαν μετά στον αγγλικό τελικό και της Τότεναμ με 2-0 για να στεφούν ξανά πρωταθλητές Ευρώπης, 14 χρόνια μετά το προαναφερθέν «θαύμα της Κωνσταντινούπολης».
‘Αλλη μια φορά στα χρόνια του Τσάμπιονς Λιγκ, την τελευταία 30ετία δηλαδή, έχει υπάρξει ανατροπή τριών τερμάτων. Την σεζόν 2003-2004 για την φάση των «8» η Μίλαν κερδίζει στον πρώτο αγώνα την Ντεπορτίβο Λα Κορούνια με σκορ 4-1. Στον επαναληπτικό οι Ισπανοί επιτυγχάνουν την ανατροπή με 4-0, με αποτέλεσμα τις επόμενες μέρες ο προπονητής τους Ιρουρέτα να πηγαίνει στο μονοπάτι των προσκυνητών στο Σαντιάγκο Ντε Κομποστέλα, καθώς είχε κάνει σχετικό τάμα προσευχόμενος για αυτήν την πρόκριση.