«Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ» λένε οι Ουκρανοί πρόσφυγες

Η Μαριούπολη ισοπεδώθηκε από τις ρωσικές δυνάμεις. Οι κάτοικοι της πόλης αναζητούν καταφύγιο,^[1] ενώ πολλές οικογένειες προσπαθούν να εγκαταλείψουν την χώρα. Ο Εβγκένι Τισένκο βρίσκεται στη Λβιβ και θέλει να περάσει στην Πολωνία.

«Περπατήσαμε για πέντε ημέρες, από χωριό σε χωριό.^[2] Πραγματικά ήταν πολύ δύσκολα. Το βράδυ κάποιοι ηλικωμένοι μας έβαλαν στο σπίτι τους και τους ευχαριστώ» δήλωσε Ουκρανός πρόσφυγας.

Αν και αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους, οι πρόσφυγες νιώθουν ιδιαίτερα περήφανοι για τον ουκρανικό στρατό. Οι Ρώσοι μπορεί να υπερτερούν αριθμητικά, όμως οι Ουκρανοί συνεχίζουν να μάχονται για την ελευθερία και την ανεξαρτησία της χώρας τους.^[3][4]

«Δεν είχαμε ιδέα πως είναι τόσο δυνατοί. Είναι πραγματικά πολύ γενναίοι και με κάνουν πολύ περήφανη» δήλωσε η Τατιάνα Κομισάροβα.

«Νιώθουμε μεγάλη ευγνωμοσύνη, δεν μ πορώ να το περιγράψω με λόγια. Έχουμε σπουδαίους πολεμιστές» υποστηρίζει ο Εβγκένι Τισένκο

«Ήταν μια πολύ τρομακτική εμπειρία. Φοβηθήκαμε, ταρακουνήθηκε όλο το τετράγωνο. Χτύπησαν ένα κτίριο με εννέα ορόφους κοντά στο υπόγειό που κρυβόμασταν^[5]. Το ταβάνι κόντεψε να πέσει στο κεφάλι μας. Γεμίσαμε σκόνη, δεν μπορούσαμε να αναπνεύσουμε.^[6] Σκόνη κάλυπτε τα πάντα» υποστηρίζει η 10χρονη Άννα Κομισάροβα.

Η οικόγενεια Τισένκο βρήκε θέσεις στο τρένο και σύντομα θα βρίσκεται μακριά από τον πόλεμο.

«Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ αυτό που συνέβη.^[7] Δεν μπορούμε. Όμως πρέπει να παραμείνουμε δυνατοί και να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας» δήλωσε ο Εβγκένι Τισένκο.

Σύμφωνα με τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, από τα τέλη Φεβρουαρίου περισσότερα από πέντε εκατομμύρια Ουκρανοί αναγκάστηκαν να φύγουν από την χώρα. Στην Ελλάδα, καταφύγιο βρήκαν περίπου 21.000 πρόσφυγες.^[8] Εφόσον ο πόλεμος συνεχιστεί, ο αριθμός των προσφύγων μπορείνα ξεπεράσει και τα δέκα εκατομμύρια.