«Όχι άλλη εγκληματικότητα στην Ζακυνθο»
(Μήπως να φωνάξουμε κάτι που θα ακουστεί πραγματικά;)
Ζάκυνθος: το νησί της ομορφιάς, της ιστορίας, του πολιτισμού… και της αδιαφορίας
Και τώρα, ξανά, ζητάμε περισσότερη αστυνομία. Γιατί έτσι λύνονται όλα, σωστά; Περισσότεροι αστυνομικοί, περισσότερες περιπολίες, περισσότερα μπλόκα. Κι όμως, λες και η αστυνομία θα μας σώσει από εμάς τους ίδιους. Λες και το μόνο μέτρο πρόληψης είναι η καταστολή.
Πότε, αλήθεια, λειτούργησε αυτό μόνο του;
Ας είμαστε ειλικρινείς. Το πρόβλημα είναι και σε εμάς.
Ξυπνήστε, συμπολίτες!
Δεν γίνεται να ζούμε με την αυταπάτη ότι ένα πρόβλημα λύνεται απλά με περισσότερους κανόνες. Δεν γίνεται!
Ας κάνουμε μια αναδρομή:
• Όταν βγήκαν στη φόρα οι συνωμοσίες και οι μηχανισμοί προστασίας της αστυνομίας υπέρ τοπικών επιχειρήσεων, ποιος εξεγέρθηκε;
• Όταν μια δολοφονία έγινε μπροστά στα μάτια μας, ποιος μίλησε;
• Όταν οι υποκλοπές αποκαλύφθηκαν, ποιος αντέδρασε;
Κανείς.
Όπως κανείς δεν μίλησε όταν το πλεόνασμα του δήμου σπαταλήθηκε σε προτεραιότητες που δεν τιμούν τη λέξη.
150.000 ευρώ για το καρναβάλι, ενώ το δεύτερο δημοτικό σχολείο καταρρέει.
Ναι, καλά διαβάσατε. Τα παιδιά μας κάνουν μάθημα σε τοξικά κοντέινερ, αλλά οι σερπαντίνες και το κομφετί πήραν τη μερίδα του λέοντος.
Ντροπή.
Και τώρα;
Άλλη μια τραγική δολοφονία.
Άλλη μια κραυγή αγανάκτησης.
Και μετά;
Θα το ξεχάσουμε και αυτό;
Θα πούμε πως “δεν μας αφορά” και θα συνεχίσουμε;
Θα το κάνουμε προεκλογικό σλόγκαν και θα το εκμεταλλευτούμε;
Ή επιτέλους θα αντισταθούμε και θα διεκδικήσουμε λύσεις;
Ας μιλήσουμε ειλικρινά.
Είναι εύκολο να αγανακτούμε.
Είναι εύκολο να απαιτούμε “περισσότερη αστυνομία”.
Αλλά είναι δύσκολο να παραδεχτούμε ότι εμείς οι ίδιοι είμαστε μέρος του προβλήματος.
Δύσκολο να αναλάβουμε την ευθύνη.
Γιατί;
Γιατί αν την αναλάβουμε, θα πρέπει να αλλάξουμε.
Και η αλλαγή είναι άβολη.
Γι’ αυτό και προτιμούμε την ανοχή.
Η υποστελέχωση της αστυνομίας δεν είναι το πρόβλημα.
Ας σταματήσουμε να κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας.
Δεν είναι ότι δεν υπάρχουν διαθέσιμοι αστυνομικοί. Είναι ότι το τμήμα δεν τους δέχεται.
Το 2020, ήρθαν αρκετοί από τη Θεσσαλονίκη. Μόνο ένας έμεινε. Οι υπόλοιποι; Οι αποσπάσεις τους δεν εγκρίθηκαν.
Δεν μιλάμε, λοιπόν, για αναγκαστική υποστελέχωση.
Μιλάμε για επιλογή.
Για ανοχή.
Για συμφέρον.
Αλλάξτε το αφήγημα.
Θέλουμε έναν καλύτερο τόπο;
Θέλουμε ένα καλύτερο αύριο;
Τότε να το διεκδικήσουμε.
Γιατί τίποτα δεν θα αλλάξει μόνο του.
Και κυρίως, τίποτα δεν θα αλλάξει αν εμείς παραμείνουμε ίδιοι.
Η αποχή σημαίνει ανοχή.
Και η ανοχή δεν μας αρμόζει.
Αν θέλουμε να λεγόμαστε Άνθρωποι.
Και όλες αυτές είναι οι απλές παρατηρήσεις ενός 18χρονου φοιτητή !!! Τα συμπεράσματα δικά σας…
The post Παναγιώτης Κρούστης: «Όχι άλλη εγκληματικότητα στη Ζάκυνθο» | Το νησί της ομορφιάς, της ιστορίας, του πολιτισμού… και της αδιαφορίας appeared first on ZANTETIMES.GR.