Τοπόσημο αποτελούσαν τα ερείπια από το εκκλησάκι. Μόνο ένας τοίχος από το ιερό έστεκε όρθιος πάνω στον όχθο, με δυο τρία κυπαρίσσια να το παραστέκουν και ένα γύρω αγκωνάρια σωριασμένα. Από πότε; Άγνωστο! Έτσι ήταν πάντα στη θύμησή τους. Ερειπωμένο, να στέκει εκεί στην άκρη και μέσα από τον αιώνιο φόβο του σεισμού, να αποφεύγουν να βρεθούν από κάτω «μη πάει και ροβολήσει καμία μαρόκα». Όλη η πλαγιά, ως επί το πλείστον, ανήκε στην ίδια οικογένεια. Πατρογονικά! Από τον προπάππο, στον παππού, στους πατεράδες και μετά στα παιδιά, για να περάσει μια μέρα στα δικά τους παιδιά και σε όσους ακολουθήσουν.
Στα Ραγαίϊκα, στου «Κοκκόρου τη Βρύση», κάπου στην άλλη άκρη του Καλλιπάδου, μακριά από το κεντρικό χωριό, βρισκόταν το εκκλησάκι.
Γύρω στο 1980 ο Παναγιώτης Βούρτσης – Ραγιάς, κάτοχος του αγροτεμάχιου με τα απομεινάρια του Άη Θανάση, αποφασίζει να αναστηλώσει το εκκλησάκι. Όλη η οικογένεια στέκεται στο πλευρό του και βοηθούν είτε συμμετέχοντας στα οικονομικά, είτε συμμετέχοντας στις εργασίες. Ο ίδιος αναφέρει «εγώ να χτίζω κι η θεία μου η Μαρία, η Τζώρτζαινα, να κάνει το λαουρέντη».
Έκτοτε, κάθε χρόνο στις 18 Ιανουαρίου, τελούν θεία Λειτουργία και στήνουν ένα μικρό οικογενειακό πανηγυράκι, τιμώντας την μνήμη του Μέγα Αθανάσιου, με συμμετοχή φίλων και συγγενών. Σπερνά, πεντάρτοι και κάθε λογής γλυκά και κεράσματα προσφέρονται στους εκκλησιασμένους. Ο γηραιότερος θείος μετά την πρώτη Θεία Λειτουργία άνοιξε το σπίτι του και πρόσφερε στους παραβρισκόμενους το ζακυνθινό στιφάδο, κάτι που υιοθέτησε και συνέχισε ο ανιψιός Παναγιώτης, μέχρι τα χρόνια που δεν μας κυρίευε ο φόβος των επικίνδυνων μεταδοτικών ιώσεων.
Το εξωκλήσι αυτό, που μοιάζει λες κι είναι φυτεμένο ανάμεσα στις ελιές, άκουσε πολλές φορές καθέναν από ολόκληρη την οικογένεια που αντιμετώπιζε κάποια δύσκολη κατάσταση, να προσεύχεται, να παρακαλεί ζητώντας τη βοήθεια και την αρωγή του Άη Θανάση για την καλύτερη έκβαση. Πολλές είναι οι φορές που ένιωσαν να έχουν τη βοήθειά του και την προστασία του. Η πίστη τους, τους έδινε τη δύναμη που χρειάζονταν κι η ευλογία του προστασία τόση, που άφοβα μπορείς να πεις πως ναι, έγιναν θαύματα!
Σε κάποια από τα παιδιά τους δόθηκε το όνομα Αθανάσιος και Αθανασία.
Ας έχουν υγεία και μακροημέρευση ο ιδιοκτήτης Παναγιώτης Ραγιάς, η σύζυγός του Αγγελική και όλη του η οικογένεια και να τους αξιώνει να γιορτάζουν την μνήμη του Αγίου Αθανασίου, κάθε χρόνο.
Χρόνια πολλά και καλά σε όλους μα κυρίως στους ΘΑΝΑΣΗΔΕΣ και στις ΑΘΑΝΑΣΙΕΣ !
The post Αναστασία Βούρτση: Στον Άη Θανάση… | Στα Ραγαίϊκα, στου «Κοκκόρου τη Βρύση» στο Καλλιπάδο appeared first on ZANTETIMES.GR.