Με ακούει κανείς;;;
Αν δεν μας αγγίζει η συμφορα του άλλου, αύριο μπορεί να είναι η σειρά μας
Ότι ζούμε σε διαλυμένο τόπο φαίνεται απ’ την ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ & ΤΡΟΧΑΙΑ. Η απουσία τροχαίας προκλητική. Άλλος ένας νέος άνθρωπος χάθηκε εχθές. Κάθε χρόνο, δεκαετίες τώρα, υπ’ αριθμόν 1 αιτία θανάτου στους νέους της Ζακύνθου και μάλιστα με διαφορά είναι τα τροχαία ατυχήματα, μα θεωρούμε το αφύσικο τόσο φυσιολογικό που δε μας αγγίζει.
Όλη μέρα και ειδικά νύχτα οι δρόμοι από το κέντρο της πόλης και μετά, οι δρόμοι προς τον Λαγανά ,του αεροδρομίου γίνονται πίστα μηχανόβιων και κ@&€γκαζακηδων.
Η απουσία τροχαίας προκλητική.
Τους φόρους όμως τους θέλουν.
Δρόμοι…τρίτου κόσμου, σωστή οδική συμπεριφορά ανύπαρκτη, περνάμε με κόκκινο φανάρι, αγνοούμε προτεραιότητες, κάνουμε αναστροφές, αναπτύσσουμε ταχύτητες μόλις βρούμε μια ευθεία 100 μέτρων…..
Τροχαία σε SILVER ALERT!!!!
Χθες μπροστά μου στην Ταβουλάρη και ενώ είχε φύγει λίγες ώρες πριν ένας νέος άνθρωπος -έστω και για τα μάτια του κόσμου θα μπορούσε να υπάρχει ένας της τροχαίας να αστυνομεύσει να κάνει την δουλειά του (όταν σε ένα δρόμο με σήμανση τα 30 km) λόγω μιας ευθείας 100m αναπτύσσουν ταχύτητες απαράδεκτες μόλις 50 m από την κτήριο της Αστυνομίας. ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ;;; και τώρα απευθύνομαι στους «πατεράδες» αυτού του τόπου (Βουλευτή Δήμαρχο Αντιπεριφερειάρχη).
Αν δεν μας αγγίζει η συμφορα του άλλου, αύριο μπορεί να είναι η σειρά μας.
Χθες χάσαμε ένα παιδί 35 χρόνων σε τροχαίο. Όχι επειδή πιθανόν να παραβίασε τον οποιοδήποτε κανόνα από τον κοκ αυτό δεν το ξέρω, αυτό να το πείτε εσείς. Αλλά επειδή ΕΜΕΙΣ δεν βάλαμε ένα STOP πριν κοπεί το νημα της ζωής του.
Επειδή εμείς ξέρουμε ότι δεκάδες έφηβοι χωρίς δίπλωμα πάνε με τα μηχανάκια στο σχολείο, αλλά δεν πιέσαμε την ανύπαρκτη στην Ζάκυνθο τροχαία να έρθει. Να τους κόψει κλήσεις. Να τους πάρει τα μηχανάκια και να τους σώσει.
Επειδή ξέρουμε πόσο επικίνδυνα οδηγούν τα delivery στην πόλη για να προλάβουν να μας φέρουν έναν κωλο καφέ και να πάρουν μισό ευρώ μπουρμπουαρ για να ζήσουν. Χωρίς κράνος. Στο αντίθετο ρεύμα. Με μεγάλες ταχύτητες.
Αλλά δεν κάναμε τίποτα για να μην στεναχωρήσουμε τον ιδιοκτήτη του μαγαζιού που τα ξέρει, αλλά είναι ψηφοφόρος ή φιλος μας και δεν θέλαμε να του χαλάσουμε την καρδιά.
Κάπως έτσι χάνουμε συχνά άλλο ένα παιδί. Δάσκαλοι, καθηγητές, δημοτική αρχή, πολίτες. Ξέρουμε όλοι πάντα αλλά … είναι που είμαστε όλοι γνωστοί. Και δεν είπαμε τίποτα. Ας πέσουμε για ύπνο και απόψε, τώρα ήσυχοι που θα θάψουμε και αυτό. Μόνο που τώρα είναι ένα παιδί 35 χρόνων. Καλοί μου γονείς και οικογενειάρχες. Καλό μας μήνα. Επιβεβαιώσαμε για άλλη μια φορά την παροιμία.
ΚΑΚΟ ΧΩΡΙΟ ΤΑ ΛΙΓΑ ΣΠΙΤΙΑ.
ΝΤΡΟΠΗ ΜΑΣ.
The post Σωτήρης Παπαδόγγονας: Με ακούει κανείς; | Αν δεν μας αγγίζει η συμφορα του άλλου αύριο μπορεί να είναι η σειρά μας appeared first on ZANTETIMES.GR.