ΕΚΛΟΓΕΣ. ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΙ;
Στις μέρες που περνάμε,εν όψει και των ,Ευρωπαϊκών ή Εθνικών (λίγο αργότερα έχω την αίσθηση) εκλογών βέβαια όπως μας τις έχουν βαφτίσει, έχει ξεκινήσει ένας αδυσώπητος αγώνας, που κάθε κομματική ομάδα προσπαθεί να μας πείσει, για την εντιμότητα ,την φερεγγυότητα, την καθαρότητα και την αλήθεια, που εκπροσωπεί και αποτυπώνει ο πολιτικός λόγος, που μας απευθύνει καθώς και την υπευθυνότητα για την υλοποίηση των υποσχημένων.
Δυστυχώς όμως για όλους αυτούς, τους επίδοξους και φιλόδοξους θιασώτες της ατομικής και συλλογικής βελτίωσης των συνθηκών της ζωής μας,υπάρχουν επαναλαμβανόμενες και εκκωφαντι- κής εντάσεως διαψεύσεις της αξιοπιστίας τους σε όλα τα επίπεδα.
Κάθε λογικά συγκροτημένος άνθρωπος,από τότε που συνειδητοποιεί τον εαυτό του, να αποκτάει πολιτική συνείδηση, θυμάται πως αναζητά τις λογικές ερμηνείες αυτού του φαινομένου, αφενός έχοντας ως αφορμή την πραγματικότητα, αλλά και επιδιώκοντας να ερμηνεύσει τις δυσλειτουργίες , ή τις αιτίες που προκάλεσαν ή υποχρέωσαν στο να λησμονηθούν ρητές υποσχέσεις, αλλά και η πραγματοποίηση αυτονόητων απλών πρακτικών ενεργειών.
Γιατί δεν προχωράει , χωρίς δεύτερη σκέψη σε οριστική απόρριψη και στροφή της προσοχής του σε νέες πιο σαφείς και ενδιαφέρουσες πολιτικές, κατά την πιο έμπειρη πια κρίση του,προοπτικές;
Διότι δυστυχώς δεν πρέπει να αγνοούμε και την παραδοσιακή μας,ανεξαρτήτως φύλου,καταγωγής ή γνώσης , πιθανή περιρρέουσα συμπάθεια καθώς και μια προσωπική γοητεία, που ίσως εκπέμπουν ατομικά, ανεξαρτήτως επισήμου πολιτικο-ιδεολογικού πλαισίου , τα πρόσωπα, που συγκροτούν αυτούς τους ομοϊδεατικούς σχηματισμούς, συναρτημένη με την επαγγελματική τους αρτιότητα,υπάρχουσα ή μη, και το προβαλλόμενο από τα μ.μ.ε. και συντηρούμενο ηθικό τους ανάστημα και την ευθύτητα του λόγου τους,και οφείλονται σε έναν αντικατοπτρισμό των ανέκφραστων επιθυμιών, ή αναγκών έκφρασης, των ίδιων των συμπαθούντων.
Πέραν όμως όλων αυτών των κατανοητών συμβατικά δυνητικών δεδομένων υπάρχει και μία αιωρούμενη ,αλλά μη εκφραζόμενη,προφανής απορία.
Γιατί αυτός ο εκφραστικός μεθοδολογικός πολυμερισμός. Με λόγους, πολιτικές οπτικές και προτεινόμενες προς εφαρμογή μορφοποιητικές διαδικασίες, της προβολής της ίδιας ακριβώς επιθυμίας και επιδιώξεως.
Της διαρκούς βελτίωσης δηλαδή του βιωτικού επιπέδου των συμπολιτών τους ,που ούτως ή άλλως προσφέρονται οι υποψήφιοι να υπηρετήσουν, εκπροσωπόντας τους μέσα στο ισχύον κοινοβουλευτικό γίγνεσθαι ,είτε στενά κρατικό ,είτε πανευρωπαϊκό;
Περίεργο συνεπώς δεν είναι να υποχρεώνεις ,αυτόν που σε συμπαθεί να μπει σε συγκεκριμένο λογικό και αντιληπτικό πλαίσιο,διαφοροποιούμενος από τους συμπολίτες του με τις ίδιες ακριβώς ανάγκες για τον ίδιο ακριβώς στόχο, δημιουργόντας ένα αχρείαστο κλίμα επιχειρηματολογικής αντιπαλότητας και ίσως όχι μόνον!
Ειδικότερα.
Αυτό, σε μια πολυφυλετική πλέον κοινωνία, με ασύμβατο και πολύχρωμο περιεχόμενο παραδόσεων,αρχών και αξιών. Ατάκτως ερριμένων σε ένα κοινωνικό περιβάλλον με έντονο συναισθηματικό υπόβαθρο,ελλειπή ιστορική γνώση και μια ασυγχρόνιστη, μορφωτικά και κριτικά, παιδεία.
Δημιουργεί μια ανομοιογενή πολυμερισμένη μάζα, που δεν επιτρέπει σταθερή ποιοτική πολιτιστική-πολιτική ορίμανση στη στοχευμένη κατεύθυνση.
Αντιθέτως επιτρέπει την διαμόρφωση επιτυχών μεθόδων τμηματικής χειραγώγησης και εκμετάλλευσης.
Στην αρχαία Ρώμη εφάρμοζαν την αρχή “divit et impera” το οποίο σημαίνει “Διαίρει και βασίλευε”, σε αντίθεση με την αρχαία μας κοιτίδα που,ως ομοιογενής, είχε ως πρακτικώς εφαρμοσμένη αρχή το “Ισχύς εν τη Ενώσει”.
Συνεπώς το αδήριτο ερώτημα είναι:
Γιατί, ενώ είναι προφανές ότι ο στόχος είναι κοινός, για όλους αυτούς τους αυτοαποκαλούμενους ιδεολογικούς – πολιτικούς φορείς, έχουν δημιουργηθεί και συντηρούνται τόσοι πολυδαίδαλοι δρόμοι για την προσέγγιση του ;;;
Ποίος ωφελείται από όλο αυτό το ιδεο – λογικό συνονθύλευμα ;
Μιά και φυσιολογικά και εν προκειμένω, οι πολιτικοί εκτίθενται “καιόμενοι πολιτικά” και οι εφησυχάζοντες πολίτες χάνουν τον προσανατολισμό τους .
Συμβατικά δε μιλώντας .Ποίος Επιτέλους κινεί τα νήματα σε αυτό, το κακοπαιζόμενο πλέον , κουκλοθέατρο;;;
Οι μέρες για την πρώτη σοβαρή προσεκτική διερεύνηση αναζήτησης απαντήσεων φτάνουν και δεν επιτρέπουν την επανάληψη παροχής μιας ακόμα ευκαιρίας σε όσους απέτυχαν σε τόσες προηγούμενες,να λάβουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο ακόμα μία.
Συντόμως βέβαια πιστεύω ότι θα ακολουθήσει και δεύτερη αναγκαία, σοβαρή προσεκτική διερεύνηση με την προσθήκη της “ενωπιος -ενωπίω” αυτοκριτικής ,με ακόμα πιο σοβαρές απαιτήσεις απαντήσεων.
Μην ψάξετε έξω. Μέσα σας ψάχτε.Με αντικειμενικότητα,ενεργή μνήμη, καθαρή κρίση και συναίσθηση, ότι το αύριο το έχουμε δανειστεί από τα παιδιά και τα εγγόνια μας μας και οφείλουμε να τους το παραδώσουμε χωρίς, σκιές ,αμφιβολίες και, ιδιαιτέρως κανένα βάρος.
Ανοίγοντάς τους το δρόμο για ανεμπόδιστη ,ισότιμη αξιοκρατική προκοπή,δημιουργία και την εξέλιξή τους ως Άνθρωποι.
Σπυρίδων Νικ. Ιατράς
The post Σπύρος Ιατράς: Εκλογές | Αλήθεια τί; appeared first on ZANTETIMES.GR.