Το τελευταίο διάστημα η δικαιοσύνη στην Ελλάδα βρίσκεται στο μικροσκόπιο των εταίρων μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και της εγχώριας κοινής γνώμης…
Και όχι άδικα. Δεν είμαστε αφελείς, έτσι ώστε να «έχουμε πέσει από τα σύννεφα» στο άκουσμα ειδήσεων για κραυγαλέες «διευκολύνσεις» που παρέχει η «τυφλή δικαιοσύνη» σε όλες τις υποθέσεις όπου πρέπει να «μπαζωθούν» οι ευθύνες και να συγκαλυφθούν εγκλήματα που βαρύνουν κυρίως τον πολιτικό κόσμο της χώρας.
Υποθέσεις όπως αυτή των Τεμπών, Predator, του Κολωνού αλλά και η πρόσφατη τραγελαφική διαρροή Προσωπικών Δεδομένων (Newsletter Gate), ανέδειξαν με ανάγλυφο τρόπο την άρνηση του χώρου της Δικαιοσύνης να πράξει αυτό που περίμενε ο Ελληνικός Λαός: Την δίωξη και τιμωρία των πραγματικών ενόχων. Υποτίθεται πως η δικαστική εξουσία έχει μια αυτονομία ώστε να ελέγχει τις άλλες δυο, την εκτελεστική (κυβέρνηση) και την νομοθετική (κοινοβούλιο). Όμως, η «δικαιοσύνη» δείχνει να έχει απωλέσει την αυτονομία της και να λειτουργεί με τρόπο προκλητικά μεροληπτικό υπέρ συμφερόντων κυρίως σε κυβερνητικό επίπεδο.
Οι υποθέσεις αυτές αποτελούν τεράστια πρόκληση σε βάρος της κοινωνίας, και δη των πιο ανίσχυρων μελών της.
Το αποκαλούμενο «Predator Gate», (το σκάνδαλο των υποκλοπών), που έφερε ισχυρές αναταράξεις στο κυβερνητικό επιτελείο και «καρατομήσεις» κορυφής με τον Γρηγόρη Δημητριάδη, ανιψιό και τότε γενικό γραμματέα του πρωθυπουργού να «αποκαθηλώνεται» έστειλε ένα -αχνό- μήνυμα ανάληψης πολιτικής ευθύνης και τον Παναγιώτη Κοντολέων να «ξηλώνεται» από τη διοίκηση της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΕΥΠ).
Θα μου πείτε τώρα… -πολιτικές ευθύνες, έστω και ελάχιστες, αποδόθηκαν . Κατ΄εμέ αυτό που αποδόθηκε είναι ένα κυβερνητικό αφήγημα που δεν πείθει κανέναν, ενώ η πληγή παραμένει ανοιχτή και στιγματίζει. Είναι πολύ νωπές οι μνήμες της καταδίκης της Ελλάδας από το Ευρωκοινοβούλιο για τα πεπραγμένα της κυβέρνησης Μητσοτάκη, με ψηφίσματα που όσο και αν η κυβέρνηση αγνοεί επιδεικτικά απαιτούν απαντήσεις και κυρίως αντιμετώπιση των όσων εντοπίζουν.
Όσο για το πρόσφατο «Newsletter Gate». Η ιστορία επαναλαμβάνεται και εδώ. Οι πρωτοφανείς αποκαλύψεις σχετικά με την διαρροή των προσωπικών δεδομένων των αποδήμων ψηφοφόρων από το υπουργείο Εσωτερικών στον κομματικό μηχανισμό της Ν.Δ. αντιμετωπίστηκε με τον δοκιμασμένο (αλά Predator Gate) τρόπο… Αυτή τη φορά η πολιτική ευθύνη έπεσε πάνω στον γενικό γραμματέα του υπουργείου Εσωτερικών, Μιχάλη Σταυριανουδάκη, που παραιτήθηκε τάχιστα με σκοπό να κλείσει το θέμα ενώ «θυσιάστηκε» και ο γραμματέας αποδήμων της Ν.Δ., Νίκος Θεοδωρόπουλος.
Είχε προηγηθεί η ανακοίνωση της Άννας Μισέλ Ασημακοπούλου ότι, παραμένοντας «στρατιώτης της παράταξης», ενημέρωσε τον Μητσοτάκη ότι αποσύρεται από τον αγώνα για τις ευρωεκλογές του Ιουνίου «εάν το θέμα αυτό δεν έχει ξεκαθαριστεί πλήρως».
Και στις δύο περιπτώσεις το πρώτο μέλημα των κυβερνώντων είναι να βγει αλώβητος ο Κυριάκος Μητσοτάκης και κατά συνέπεια και η επικεφαλής του υπουργείου Εσωτερικών, Νίκη Κεραμέως . Έτσι, πριν ολοκληρωθεί η έρευνα των Αρχών «έπεσαν κεφάλια» μόνο που το τσεκούρι της πολιτικής ευθύνης δεν ακούμπησε στα υψηλά κλιμάκια αλλά κυρίως στα μεσαία στελέχη.
Διαψεύσεις, υποβάθμιση των γεγονότων, ύβρεις και προσπάθεια αποδόμησης όσων ασκούσαν κριτική. Όσο οι αποκαλύψεις διαδέχονταν η μια την άλλη και άρχιζαν να αχνοφαίνονται ευθύνες που πλησίαζαν απειλητικά τον στενό κύκλο του πρωθυπουργού, τα επιχειρήματα άλλαζαν, εντοπίζονταν ένοχοι, με στόχο όμως να λειτουργήσουν και ως αποδιοπομπαίοι τράγοι και καταβάλλεται κάθε προσπάθεια για αλλαγή ατζέντας, ενώ «η Δικαιοσύνη θα κάνει τη δουλειά της».
Στο Έγκλημα των Τεμπών η αλήθεια έπρεπε να κρυφτεί με κάθε τίμημα ώστε να μείνουν ατιμώρητοι όσοι έχουν τις πραγματικές και τεράστιες ευθύνες. Η δικαστική εξουσία δεν έκανε τίποτα τις πρώτες μέρες, δεν συνέλαβε κανέναν, δεν απάγγειλε κατηγορίες, άφησε ανενόχλητες τις αρχές να μπαζώνουν και να εξαφανίζουν στοιχεία. Και μετά η εξεταστική της Βουλής, με πλειοψηφία της κυβέρνησης, συνέχισε την συγκάλυψη.
Στην υπόθεση του Κολωνού, ένας παράγοντας – κομματάρχης της Ν.Δ, με διασυνδέσεις με την αστυνομία, μαστροπός και εκβιαστής, που είχε πελατολόγιο με αρκετούς ανώμαλους (πιθανόν και «επώνυμους»), ειδοποιείται στην αρχή (από τις διασυνδέσεις του) για να εξαφανίσει στοιχεία. Ενώ του υποδεικνύεται ότι, αν κρατήσει το στόμα του κλειστό, θα πέσει στα μαλακά. Αν θυμάμαι καλά η συνεννόηση σιωπής μεταξύ ενόχων λέγεται «Ομερτά». Έτσι δείχνει να λειτουργεί η δικαιοσύνη το 2024 στην Ευρωπαϊκή Ελλάδα της ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη. Με «Ομερτά».
Δεν έχουμε μπροστά μας μόνο την άθλια υποκρισία, αλλά και μια εντελώς μεροληπτική στάση υπέρ του κυβερνητικού μηχανισμού: Συγκάλυψη όλων των διασυνδέσεων που έχει με μηχανισμούς και παρακλάδια του υπόκοσμου και της παραοικονομίας, γενίκευση του «ακαταδίωκτου» για τις ελίτ και τον πολιτικό κόσμο, κλείσιμο του ματιού σε όσους «δικούς» τους πιαστούν, ότι δεν θα έχουν μεγάλες συνέπειες αν σιωπήσουν. Από κοντά και τα ΜΜΕ -με ελάχιστες τιμητικές εξαιρέσεις, που όμως επιβεβαίωσαν τον κανόνα- απλά περιγράφουν, χωρίς να δημιουργούν μεγάλο πρόβλημα στην εξουσία του Μητσοτάκη αφού αποτελούν κι αυτά αναπόσπαστο κομμάτι της.
Η οργή του κόσμου γι’ αυτού του είδους την «απονομή δικαιοσύνης» είναι απόλυτα δικαιολογημένη. Και αυξάνεται, επειδή η δίψα για την δικαιοσύνη είναι διάχυτη στην κοινωνία. Ο λαός νιώθει μια τεράστια κοροϊδία με τέτοια καραμπινάτα σκάνδαλα συγκάλυψης και απαλλαγής και προσπαθεί με όποια μέσα «άνευ κυβερνητικής λογοκρισίας» να εκφραστεί, όπως για παράδειγμα οι 1.330.000 υπογραφές που συγκεντρωθήκαν σε πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης για το ψήφισμα «Καρυστιανού» (το οποίο η κυβέρνηση με τον πιο επίσημο τρόπο, από τα χείλη του Υπουργού της Μάκη Βορίδη έγραψε στα παλαιοτέρα των υποδημάτων της).
Κράτος Δικαίου στην Ελλάδα… Σύντομο Ανέκδοτο ή Αναγκαία τακτική κυβερνητικής επιβίωσης…
Γιώργος Στρούζας
Μέλος Ν.Ε ΠΑΣΟΚ Ζακύνθου
The post Γιώργος Στρούζας: Το τελευταίο διάστημα η δικαιοσύνη στην Ελλάδα βρίσκεται στο μικροσκόπιο των εταίρων μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση appeared first on ZANTETIMES.GR.