Μην κλάψετε στην οδό των χαμένων παιδικών ψυχών
του Πάνου Αμπελά
Γροθιές, κλωτσιές και ο χρόνος τρέχει. Ανάπτυξη, νεοπλουτισμός, ψεύτικη ψηφιακή εικόνα και ο χρόνος τρέχει. Συνθήματα, απειλές και ο χρόνος τρέχει. Σε ξένες πόλεις, σε ζακυνθινές στρατάδες. Φαιδρές μαγκιές, μαχαιριές και οι στιγμές συνεχίζονται να έρχονται. Ξαφνικά κλάματα, αγανάκτηση και ένα ακόμη παιδί, αυτή τη φορά ζακυνθινό, θα χαθεί στην οδό των χαμένων παιδικών ψυχών και ο χρόνος σταματά.
Δεν πάει πολύς καιρός που μεσάνυχτα περπατούσα στην Ανάληψη και έπεσα μπροστά σε δυο παρέες έφηβων αγοριών παρατεταγμένες σε κύκλο. Η μυρωδιά της έντασης ξεχείλιζε. Δεν έδωσα σημασία και προχώρησα. Ξεκίνησαν τις απειλές μεταξύ τους. Είχαν κλείσει ραντεβού για να παλέψουν. Ξαφνικά μια φωνή, που έσπαγε ακόμα εξαιτίας της ανώριμης ηλικίας, φωνάζει: “Να σου πω κάτι… Κλείσε τα μάτια σου και θα σε στείλω σε ένα άλλο μέρος, ωραίο μέρος. Θα σε στείλω στο παράδεισο”. Με τρόμο γύρισα και τους κοίταξα. Η παρουσία μου έγινε αντιληπτή και γελώντας οι παρευρισκόμενοι έφηβοι εξομάλυναν την κατάσταση.
Αγαπητοί μου, η Ζάκυνθος χάνει τα παιδιά της χωρίς να το καταλάβει και μήτε στην πραγματικότητα να την προβληματίζει. Τα περιστατικά βίας μεταξύ των νέων έγιναν με επικίνδυνο ρυθμό μέρος της τοπικής καθημερινότητας μας. Μπορεί να πει κανείς ότι είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο που πλέον παρατηρείται σε όλη την Ελλάδα και μπορεί, επίσης, να υποστηρίξει ότι οι αιτίες είναι οι διαδικτυακές επιρροές, οι κοινωνικές ανισότητες, τα πάντα… Ωστόσο, προσωπικά δεν μπορώ παρά να βρίσκομαι σε μια άρνηση να πιστέψω αυτά που βλέπω και ακούω. Οι νέα γενιά της Ζακύνθου είναι αυτή που πήγε να προκαλέσει σε μονομαχία χούλιγκαν με εθνικιστικά και οπαδικά συνθήματα σε μια ξένη πόλη; Οι νέοι μας ήταν εκείνοι που βιαιοπράγησαν εναντίον συντοπιτών και συμμαθητών τους σε σχολικό αγώνα; Μην μου πείτε, σας παρακαλώ, ότι ήταν δικοί μας νέοι, εκείνοι που στήνουν καρτέρια σε συμμαθητές τους και προσπαθούν να τους σκοτώσουν; Δεν μπορεί να είναι αλήθεια…
Δεν είναι καιρός για καμπάνιες, δεν είναι καιρός για δηλώσεις επιστημόνων και γνωματεύσεις. Δεν έχουμε χρόνο για πολιτικές φαμφάρες και αγκαλιές. Είναι ανάγκη οι οικογένειες να ξανά καθίσουν και να συζητήσουν με τα παιδιά τους, είναι ανάγκη τα σχολεία να επαναπροσδιορίσουν τον ρόλο τους από διαφημιστές φροντιστηρίων σε παράγοντες εκπαίδευσης της ψυχής των παιδιών. Οι νέοι πλέον είναι αποδέκτες τόσων πολλών και διαφορετικών μηνυμάτων από όλο τον κόσμο, χωρίς όμως να έχουν καλλιεργηθεί τα κριτήρια τους. Τι κρατάω από αυτά που ακούω και βλέπω, τι πετάω στον κάδο της ιστορίας. Τώρα είναι η στιγμή, που πρέπει οι οικογένειες και τα σχολεία να ασχοληθούν για την καλλιέργεια των κριτηρίων αυτών. Δεν υπάρχει χρόνος. Δεν είμαστε μακριά από την στιγμή που “τα περιστατικά βίας” όπως τα βαπτίζουν, θα φέρουν τον πόνο στην κοινωνία. Και όλα αυτά χωρίς αιτία, επειδή αφήσαμε τα νέα παιδιά χαμένα και μοναχά τους, να κυλήσουν σαν βράχοι σε λάθος μονοπάτι. Είναι καιρός να δράσουμε. Αλλιώς οι τόσο αναγκαίες και ελπιδοφόρες γενιές θα χαθούν σε εκείνη την σκοτεινή οδό των χαμένων παιδικών ψυχών, και βλέποντας τις να περνάνε απαγορεύετε να κλάψουμε διότι εμείς τους αφήσαμε να περπατήσουν προς τα εκεί.
The post Πάνος Αμπελάς: Μην κλάψετε στην οδό των χαμένων παιδικών ψυχών appeared first on ZANTETIMES.GR.