Οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατέληξαν το πρωί της Πέμπτης σε συμφωνία για την κατάρτιση σχεδίου ύψους 50 δισεκατομμυρίων ευρώ για την Ουκρανία, αφού ο Βίκτορ Όρμπαν ήρε το βέτο του.
Η απόφαση ελήφθη απροσδόκητα γρήγορα στην αρχή της έκτακτης συνόδου κορυφής στις Βρυξέλλες, όπου η οικονομική βοήθεια για το Κίεβο ήταν το κύριο θέμα της ημερήσιας διάταξης.
Το ειδικό ταμείο, γνωστό ως διευκόλυνση για την Ουκρανία, συνδυάζει 33 δισ. ευρώ σε δάνεια και 17 ευρώ σε επιχορηγήσεις και θα εκταμιευθεί σταδιακά μεταξύ 2024 και 2027.
“Και οι 27 ηγέτες συμφώνησαν σε ένα πρόσθετο πακέτο στήριξης ύψους 50 δισ. ευρώ για την Ουκρανία στο πλαίσιο του προϋπολογισμού της ΕΕ”, ανακοίνωσε ο Σαρλ Μισέλ, πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, σε σύντομο μήνυμα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
“Αυτό κλειδώνει σταθερή, μακροπρόθεσμη και προβλέψιμη χρηματοδότηση για την Ουκρανία. Η ΕΕ αναλαμβάνει ηγετικό ρόλο & ευθύνη στη στήριξη της Ουκρανίας- γνωρίζουμε τι διακυβεύεται”.
Μέχρι το πρωί της Πέμπτης, ο Βίκτορ Όρμπαν εμπόδιζε μόνος του την αποδέσμευση νέων χρημάτων για το Κίεβο, παρά τις επανειλημμένες εκκλήσεις της κατεστραμμένης από τον πόλεμο χώρας, η οποία χρειάζεται 37,3 δισεκατομμύρια δολάρια, ή 34,45 δισεκατομμύρια ευρώ, σε δυτικές δωρεές για να διατηρήσει την οικονομία της σε λειτουργία το 2024 και να διατηρήσει βασικές υπηρεσίες όπως η υγειονομική περίθαλψη, η εκπαίδευση, η κοινωνική προστασία και οι συντάξεις.
Η αίσθηση του επείγοντος εντάθηκε στα μέσα Δεκεμβρίου, όταν ο Ούγγρος πρωθυπουργός έκανε πράξη την απειλή[1] του και εκτροχίασε το προτεινόμενο ταμείο των 50 δισεκατομμυρίων ευρώ και άφησε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή χωρίς άλλα μετρητά για να μεταφέρει. Το νομοθετικό αδιέξοδο στην Ουάσινγκτον επιδείνωσε τη δραματική κατάσταση, καθιστώντας τη σύνοδο κορυφής μια κρίσιμη ημερομηνία, στην οποία οι ηγέτες δεν είχαν άλλη επιλογή από το να βγουν με κάποιον τρόπο από το αδιέξοδο.
Η έγκριση της διευκόλυνσης για την Ουκρανία, η οποία συνδέεται με μια ευρύτερη αναθεώρηση του κοινού πολυετούς προϋπολογισμού του μπλοκ, απαιτούσε ομόφωνη έγκριση, έναν κανόνα ψηφοφορίας που ο Όρμπαν έχει εκμεταλλευτεί αριστοτεχνικά στο παρελθόν για να εκτροχιάσει συλλογικές αποφάσεις και να αποσπάσει παραχωρήσεις.