Πια, όταν θα με ρωτάνε τι είναι τέχνη θα τους απαντάω με τρεις λέξεις … Μαρία Λουίζα Παπαδόπουλου.
Αυτή η γυναίκα πέραν όλων των δυσκολιών τεχνικών και μη κατάφερε και εξάγει τέχνη, κατάφερε να εξάγει πολιτισμό, ιδέες, αξίες, ιστορίες, γεγονότα, αντιλήψεις και με πιο σύνθετα λογια αλλά παρά ταύτα αλληγορικα και απλά, κατάφερε πάνω στην σκηνή να παρουσιάσει μια πραγματικότητα… την ίδια την πραγματικότητα, αυτή που ζούμε σήμερα, την πραγματικότητα της ασυδοσίας, την πραγματικότητα του υπερκαταναλωτισμού, την πραγματικότητα της αδιαφορίας και του ατομικισμού που βιώνουμε σήμερα αψίκορα… σε αυτές όπως τις ονομάζουμε “ανεπτυγμένες κοινωνίες του σύγχρονου κοσμου” σε αυτές τις “κοινωνίες” όπως ονομάζουμε που το μόνο που κοινωνει μέσα τους είναι το στείρο χρήμα και η επιφάνεια…
Η Μαρία Λουιζα κατάφερε ,παρουσιάζοντας την ιστορία της ελιάς της Ζακύνθου ως ατέρμονη πηγη πλούτου που οσο την σκίζουν το δέρμα της κόβουν τα μαλλιά αυτή βγάζει το χρυσάφι τα μαργαριτάρια και κάθε λογής καλά και πολύτιμα αγαθά , να συνδέσει την ελιά με την γη και τους φυσικούς πόρους που ο σύγχρονος άνθρωπος καταχράται και αδιαλείπτως αποσπά σαν να μην τελειώνει ,σαν μην στερεύει , σαν να μην είναι εις βάρος όλων των άλλων ανθρώπων…
Παρουσίασε τα έθιμα την διάλεκτο και μέρος της ιστορίας την Ζακύνθου σε 1.30 ωρα σε 90 πολύτιμα λεπτά, ξεδιπλώθηκαν νοήματα και μηνύματα επίκαιρα και τρανταχτά!!! Μέσα από το τραγούδι μέσα από τα όργανα άρχιζαν όλα να βγάζουν περισσοτερο νόημα άρχιζαν όλα να συμβαδίζουν σε ένα πεντάγραμμο μιας μελωδίας, μιας μελωδίας τραγικής και θλιβερή , της μελωδίας που ηχεί στις συνειδήσεις μας κάθε ημέρα που ξημερώνει και κάθε βράδυ που νυχτώνει αυτής που φωνάζει την αλήθεια και παρακαλα για μια αλλαγή…
Τέλος, μετά το πέρας της παράστασης και τα χειροκροτήματα αφιερώθηκε η το έργο αυτό στην παλαιστίνη σε αυτή την χώρα που είναι καταλυμένη και ριγμένη στα σαγόνια του πολέμου και του αφανισμού, και σε μια ΓΥΝΑΙΚΑ την κυρία Αθηνά, μια σπουδαία ερασιτέχνη ηθοποιό η οποία λόγω βαριάς αρρώστιας δεν κατάφερε να συμμετέχει σε αυτό το έργο…
Σας ευχαριστώ για την όμορφη βραδιά!!! Σας ευχαριστώ που ακόμη και στον τόπο μου μπορώ να λέω “πάω να δώ θέατρο σήμερα” και να το εννοώ…
ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ (της ύριας το τραγούδι) 4-5 και 14-15/1/23 στο θέατρο Σαρακινάδου!
Παναγιώτης Κρούστης
Μαθητής Λυκείου
The post Παναγιώτης Κρούστης: Κριτική | «Τα τελευταία λόγια του Αυτοκράτορα» appeared first on ZANTETIMES.GR.