Σε αναζήτηση του Εγγλέζικου Νεκροταφείου
Επιχειρώντας έναν περίπατο, από εκείνους που επιχειρεί κανείς τελευταία στιγμή, πάνω σε μια έξαρση ενέργειας, ένα Κυριακάτικο πρωινό στη δροσερή λιακάδα του Οκτωβρίου, αποφάσισα να τριγυρίσω στην γειτονιά της Αγίας Τριάδας αναζητώντας λίγη περιπέτεια. Καθώς περπατούσα στην οδό Π. Χιώτη και παρατηρούσα τα διαφορετικής αρχιτεκτονικής σπίτια που την κατακλύζουν, συμπέρανα ότι ο δρόμος αυτός συνοψίζει το φαινόμενο της πολύ-πολιτισμικότητας της Ζακύνθου σε λίγα μόλις μέτρα.
Δύο δρόμους πάνω από την εκκλησία της Αγίας Τριάδας, βρήκα μια πινακίδα που με κατηύθυνε προς το Αγγλικό Νεκροταφείου (το Εγγλέζικο δηλαδή). Δυστυχώς δεν το είχα επισκεφτεί ποτέ στο παρελθόν ούτε μεμονωμένα, ούτε στο πλαίσιο κάποιας σχολικής εκδρομής, οπότε η ανακάλυψη και μελέτη ενός καινούριου, στα μάτια μου, μνημείου μου κίνησε το ενδιαφέρον και την περιέργεια. Αποφάσισα, λοιπόν, να ακολουθήσω την πινακίδα και λίγο αργότερα βρέθηκα μπροστά σε μια κλειστή καγκελόπορτα που την σκίαζε μια λεμονιά. Η καγκελόπορτα έφερε τρεις προειδοποιητικές πινακίδες με τα εξής:
«Προσοχή! Το νεκροταφείο είναι κλειστό λόγω ασταθών και επικίνδυνων μνημείων» και «Κίνδυνος! Μην εισέρχεστε πέραν του σημείου αυτού».
Δεν κατάλαβα ότι επρόκειτο για την είσοδο του νεκροταφείου μέχρι που έκανα δύο βήματα παραπάνω και είδα άλλη μία πινακίδα, όμοια με εκείνη που μου έδειχνε τον δρόμο.
Συνειδητοποιώντας ότι αυτή ακριβώς είναι η είσοδος του μνημείου και ότι μου απαγορευόταν η είσοδος, θέλησα να ανακαλύψω άλλες διαδρομές που θα μου επέτρεπαν την είσοδο από κάποιο άλλο πέρασμα. Η αναζήτηση διήρκησε αρκετή ώρα, ανεβαίνοντας τις ανηφόρες και κατεβαίνοντας τις κατηφόρες της συγκεκριμένης συνοικίας, περνώντας μέσα από μικρά ξεχασμένα σοκάκια με στενές σκάλες, μην γνωρίζοντας αν πρόκειται για την βεράντα κάποιου σπιτιού ή για ένα κρυμμένο δρομάκι, συνέχισα την αναζήτηση. (Για μια στιγμή σκέφτηκα ότι εκατό περίπου χρόνια πριν ίσως να μην επιβίωνα μέχρι το τέλος της αναζήτησής μου). Τελικά στο τέρμα μίας από τις ανηφόρες σε ένα υπερυψωμένο σημείο βρήκα ένα άνοιγμα από το οποίο φαινόταν καθαρά από την ανατολική πλευρά του ολόκληρο το Εγγλέζικο νεκροταφείο. Κάθισα λοιπόν για λίγα λεπτά και το χάζευα.
Το Εγγλέζικο Νεκροταφείο είναι από τα παλαιότερα κοιμητήρια που έχουν εναπομείνει στο νησί με έτος ίδρυσης το 1675 στο προαύλιο χώρο του Ι.Ν. του Αγίου Ιωάννη του Τράφου. Σε αυτό έχουν ταφεί Άγγλοι, προτεστάντες στο δόγμα, πολίτες, πρόξενοι, έμποροι και ανώτεροι αξιωματικοί της φρουράς και μελών της οικογένειάς τους. Από μακριά δύο είναι τα μνημεία που ξεχωρίζουν, αφού είναι υπερυψωμένα και τα υπόλοιπα έχουν χαθεί μέσα στα βάτα. Πρόκειται για το μνημείο του προξένου James Paul με τους τέσσερις κίονες και εκείνο της Mary Breton, συζύγου του αντισυνταγματάρχη Gubbins, με την υπερυψωμένη λάρνακα. Το νεκροταφείο χωρίζεται σε δύο διαζώματα, έχει χαρακτηριστεί ιστορικό διατηρητέο μνημείο από το 1995 και αποτελεί ένα εξαιρετικό δείγμα γλυπτικής και λιθοξοϊκής τέχνης του 17ου, 18ου και 19ου αιώνα στο νησί.
Δυστυχώς η πρόληψη της καταστροφής των ταφικών μνημείων, αλλά και του ίδιου του χώρου του μνημείου σταμάτησε περί το 2014. Από τότε δεν φαίνεται να έχει γίνει καμία συντήρηση στα μνημεία και καμία μέριμνα για την αξιοποίηση του μνημειακού χώρου. Τα ταφικά μνημεία έχουν γίνει έρμαια της υγρασίας, των αέρηδων και των καταιγίδων, αλλά κυρίως της έλλειψης σεβασμού και παιδείας. Τα ταφικά μνημεία χρίζουν άμεσης συντήρησης, όπως και τα τείχη γύρω από το νεκροταφείο και εκείνο που διαχωρίζει το κύριο μέρος του νεκροταφείου από το δεύτερο διάζωμα. Τέλος είναι εξαιρετικής σημασίας, μετά την επιβεβαίωση της ασφάλειας κάποιου τυχόν επισκέπτη του χώρου, να εξασφαλιστεί και η αξιοποίηση του χώρου ως έναν μνημείο τεράστιας ιστορικής αξίας για τον νησί και όχι μόνο.
The post Ανδριανή Πομόνη: Σε αναζήτηση του Εγγλέζικου Νεκροταφείου appeared first on ZANTETIMES.GR.