Εδώ και περίπου δεκαπέντε -μπορεί και είκοσι- μέρες, μόλις σουρουπώνει, μια έντονη, ανυπόφορη δυσοσμία απλώνεται στην περιοχή από το αεροδρόμιο ως τα πρώτα σπίτια της Χώρας, στην παλιά πυροσβεστική. Είναι πλέον καθημερινό φαινόμενο για τους κατοίκους της τοπικής κοινότητας Αμπελοκήπων και των υπολοίπων γειτονικών περιοχών. Δεν έκαμα καμία αναφορά, καμία δημοσίευση, για να μην πει κανείς ότι αντιπολιτεύομαι τον Δήμαρχο. Γιατί η «ευωδία» αναδύεται βέβαια από τις εγκαταστάσεις του βιολογικού καθαρισμού, που έφτασε και ξεπέρασε τα όριά του.
Σήμερα όμως, ξεπεράστηκαν και τα δικά μου όρια. Γύρισα το μεσημέρι στο σπίτι από τη δουλειά, και η «ευωδία» ήταν εκεί! Με τη βοήθεια της Όστριας και του χειμάρρου του Αγίου Χαραλάμπους, στον οποίο καταλήγουν τα λύματα του βιολογικού καθαρισμού, και στα οποία τις περισσότερες φορές δεν έχει γίνει η απαραίτητη επεξεργασία, η αγανάκτησή μου υπερχείλισε, όπως υπερχειλίζουν και τα λύματα. Και με αυτή τη ζέστη δεν μπορείς να κλείσεις πορτοπαράθυρα. Πώς να πάρεις μιάν ανάσα από την κούραση της καθημερινότητας;
Το πρόβλημα δεν είναι σημερινό. Έχει παρουσιαστεί εδώ και χρόνια. Είχαμε κάμει καταγγελία στο Τμήμα Περιβάλλοντος, είχε ασχοληθεί και ο τοπικός τύπος, αλλά παρά τις διαβεβαιώσεις ότι θα γίνουν εργασίες απόσμησης και ότι το πρόβλημα θα λήξει, το πρόβλημα παραμένει και επιμένει.
Καταλαβαίνουμε ότι είναι μικρές οι εγκαταστάσεις, γιατί με άλλα κριτήρια σχεδιάστηκαν, αλλά ο συνδυασμός της μη καλής λειτουργίας και της μικρής δυναμικότητας, οδηγεί στο να υποφέρουμε εμείς όλα αυτά τα χρόνια από τα ακατέργαστα λύματα που πέφτουν στο ποτάμι. Αναρωτιόμαστε αν λειτουργεί η απόσμηση, αν κάνουν οικονομία στο σύστημα των ηλεκτρικών συσκευών, αν κάνουν οικονομία στα χημικά υλικά που χρησιμοποιούν. Πρέπει να μας δώσουν κάποιες απαντήσεις, ή να μας πουν: θα μάθετε να ζείτε με τη μυρωδιά, διαφορετικά όποιος θέλει να πουλήσει το σπίτι του και να φύγει. Δεν είναι δυνατόν να κάνεις ένα τραπέζι το Σάββατο το βράδυ και ατάκτως να εξαφανίζονται όλοι. Κοντά με τον Βιολογικό ζούμε, δεν πετάμε στα σύννεφα, λογικό είναι να μυρίζει, αλλά το θέμα είναι αν μπορούν να ελέγξουν τις οσμές.
Πρέπει η Περιφερειακή Ενότητα και ο Δήμος να αναζητήσουν μια λύση μόνιμη και οριστική. Ενδεχομένως η λύση να είναι η δημιουργία και ενός άλλου βιολογικού καθαρισμού (μέσα από ευρωπαϊκά προγράμματα;), κάπου στον Πλάνο, στο Τραγάκι ή στις Αλυκές μεγαλύτερης ίσως δυναμικότητας.
Σπυρίδων Αν. Κλάδης
The post Σπυρίδων Αν. Κλάδης: Μόσχοι και αρώματα appeared first on ZANTETIMES.GR.